صدای انقلاب مردم ایران در چهل و پنجمین روز خود بیشتر از دانشگاه ها و دانشکده های سراسر کشور شنیده شد. خبرها، گزارشات و ویدئو های منتشر شده در شبکه های اجتماعی حاکی است که عوامل رژیم در دانشگاهها، حراستی ها و نیروهای تا دندان مسلح در برابر دانشجویان معترض دهها دانشگاه و دانشکده با تشدید سرکوب ظاهر شده اند. جلوگیری از ورود دانشجویان به مراکز آموزشی، تهدید، بازداشت و حمله به آنها با شعارهای ضد حکومتی و رزمنده دانشجویان دختر و پسر و تحصن های آنها روبرو شده است. در دانشگاه بهشتی روز دوشنبه تجمع اعتراضی گسترده ای شکل گرفته است. دانشجویان یک صدا فریاد «آزادی، آزادی، آزادی» سر داده اند. در دانشگاه شهید مدنی آذربایجان نیز اعتراض بزرگی شکل گرفته و دانشجویان در تجمع خود خواهان آزادی آرمیتا پاویر شده اند. دانشجویان شعار می دادند: “دانشجو داد بزن حقتو فریاد بزن”، “آزادی آزادی آزادی”. در دانشگاه علامه، دانشجویان ممنوع الورود پشت حصارهای دانشگاه آمده اند و همکلاسی‌هایشان شعار می‌دادند “نترسید نترسید ما همه با هم هستیم”! در دانشکده هنر گیلان دانشجویان این شعار را بر دیوارها نوشته اند: «آزادی کو؟». دانشجویان در دانشگاه پلی تکنیک فریاد زدند “استاد با شرافت حمایت حمایت”، “دانشجو می‌میرد ذلت نمی‌پذیرد”. در دانشگاههای متعدد دیگر این شعارها شنیده شدند:
“مرگ بر دیکتاتور”، «زن آزاده منم»، «آزادی»، «آزادی، آزادی، آزادی» «میجنگیم”، «هر یک نفر کشته شه هزار نفر پشتشه.”، «زن، زندگی، آزادی»، «قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان»، بر بنرهایی که روی انها نوشته شده بود:«دانشجو را تعلیق کنید، دانشگاه را تعطیل می‌کنیم».، «بهار داره میاد، ما صداشو می‌شنویم.” در روز دوشنبه دهم آبان، دانشجویان در دانشگاههای مختلف گذشته از سردادن شعار هایی رزمنده، بیانیه های مبارزاتی روشنگری را نیز خواندند.
دانشجویان ۱۳ دانشگاه و دانشکده هنر سراسر کشور به طور مشترک بیانیه دادند. در بخشی از بیانیه آمده است: “روزی فضای دانشگاه که متعلق به ماست باز‌پس‌گرفته می‌شود، روزی نه چندان دور. ما که از خون عزیزانمان نمی‌گذریم. ما که این‌بار با خورشید‌های استوایی نیرومندی آمده‌ایم که ساطور‌هایتان را مذاب می‌کند.”
در بیانیه تاکید شده است که دانشجویان اعتمادی به رژیمی ندارند که هر روز مردم، شامل جوانان و نوجوانان را کشته و یا زندان میکنند.
در قسمتی از ییانیه‌ی جمعی از دانشجویان دانشگاه چمران اهواز میخوانیم: “صد ننگ بر کلاس و هزار لعنت بر درسی که بر بی‌تفاوتی، بر خون بی‌گناه، بر عافیت‌طلبی و بر زن‌ستیزی بنا شده باشد.”
جمع بزرگی از دانشجویان دانشگاه تهران در بیانیه خود خطاب به سرکوبگران اشاره کرده اند: چگونه به شما بفهمانیم که سرکوب شما جواب نمی‌دهد. نه سرکوب ظالمانه‌تان و نه متنوع کردن روش‌های آن نمی‌تواند از جمع شدن ما جلوگیری کند؛ زیرا دانشجو در آگاه‌ترین، شجاع‌ترین و متحد‌ترین مرحله تاریخی خود ایستاده است و تلاش‌های شما برای تزریق ترس به جایی نمی‌رسد.” آنها در پایان بیانیه هشدار داده اند که اگر همه دانشجویان دستگیر شده فورا آزاد نشوند تاکتیک های رزمنده تری در مبارزه با دشمن را اتخاذ خواهند کرد.
دانشجویان هنر دانشگاه الزهرا در بیانیه ای از جمله نوشته اند:
“به حراست و ریاست دانشگاه هشدار می‌دهیم که اگر تعلیق دانشجو‌ها را متوقف نکنند، در کنار صدور بیانیه راههای دیگری را در پیش می‌گیریم. در هیچ کلاسی شرکت نمی‌کنیم، فضای دانشگاه را ثانیه‌ای آرام نمی‌گذاریم و مطمئن باشید که لحظه‌ای روی آرامش به خود نخواهید دید، دلیل این خشم را در تصمیم‌های خود بجویید.”
در بیانیه ی مشترکِ جمعی از دانشجویان دانشجویان دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان آمده است که تا آزادی زندانیان دانشجو و توقف خشونت ها کلاس ها را تحریم میکنند. زیرا پا در کلاس گذاشتن و قلم در دست گرفتن برای آنها همچون پا و قلم گذاشتن در دوات خون همسن و سال هایشان است. دانشجویان آزاد واحد تهران غرب، دانشجویان دانشکده معدن دانشگاه تهران، دانشجویان دانشکده معدن دانشگاه تهران، جمعی از دانشجویان دانشگاه علم و فرهنگ و جمعی از دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر در بیانیه های جداگانه نوشته اند تا دانشجویان بازداشت شده آزاد نشده و به کلاس هاو خوابگاهها برنگردند سرکلاس حاضر نخواهند شد. بعضی از آنها تهدید کرده اند که اگر خواسته هایشان جواب نگیرد در دانشگاه تحصن خواهند کرد.
توان مبارزاتی و مقاومت قابل تحسین دختران و پسرانِ دانشجو و شجاعت آنها در مقابل نیروهای ددمنش رژیم در جسارت مبارزین انقلاب اخیر و نیز در تربیت طبقاتی شان ریشه دارد. دانشجویان، که اکثرا فرزندان کارگران و زحمتکشان هستند، طی مبارزات ضد رژیمی و ضد سرمایه خود به طور مداوم اتحاد خویشتن با کارگران را با شعار “فرزند کارگرانیم کنارشان می مانیم” یادآوری کرده اند.