در پی یورش پلیس ترکیه به خانواده‌ای در استانبول به‌دلیل پخش موسیقی و دکلمه‌های به زبان کردی، موجی از اعتراضات خیابانی در شهرهای مختلف کوردستان و ترکیه به‌راه افتاد.
در شهرهای، “استانبول، آنکارا، شرنخ، سَمسور، سِرت، اِلح و آمد “، نهادهای فرهنگی، احزاب کرد و گروه‌های مدنی با برگزاری تجمعاتی، زبان کردی را خط قرمز هویتی دانسته و تأکید کردند که این حملات امتداد صد سال سیاست آسیمیلاسیون فرهنگی در ترکیه است. معترضان در این تجمعات با شعارهایی چون “زبان ما هویت ماست” و “بدون زبان زندگی ممکن نیست”، سیاست‌های آسیمیلاسیون زبانی دولت را محکوم کردند.