خامنه ای بار دیگر برای جمعی از بسیجیان صحبت کرد و همان وراجی و تحلیل های روان پریشانه خود را ارائه داد: «دشمن هجوم آورده است»، «مخالفین تعدادی اغتشاشگر بیشتر نیستند»، «معترضین غافل، فریب خورده، تروریست، مزدور و تحریک شده نیروهای خارجی هستند .»
اگر به سخنرانی های هفته ها و ماههای پایانی حکومتهای محمد رضا شاه، صدام حسین، چائوشسکو، قذافی، حسنی مبارک، پینوشه و دیگر دیکتاتورهای سقوط کرده نگاهی بیندازید، مشاهده می شود که شباهتهای بسیاری در مورد هذیانهای پایانی همه مستبدین وجود دارد. زندگی در دنیای موازی و قطع ارتباط با واقعیت، توهم و خود فریبی، روان پریشی و دشمن تراشی و دشمن هراسی از مشخصات همه آنها است. در شرایطی که میلیونها نفر با حکومت اسلامی مخالف و خواهان سرنگونی رژیم اسلامی هستند، بیش از چهارصد و سی نفر در اعتراضات دو ماهه گذشته با قتل حکومتی جان باخته اند، بیش از پانزده هزار زندانی و هزاران نفر زخمی شده اند، خامنه ای مخالفین خود و حکومت اسلامی را این چنین سفیهانه ارزیابی می کند.
خامنه ای و سران نظامی، امنیتی و اداری حکومت اسلامی به سرکوب عریان و خشن پناه برده اند. شباهتهای بسیاری در برخورد مزدوران رژیم با برخورد داعش یا «خلافت اسلامی عراق و شام » با مخالفان و اسیران وجود دارد . بربریت هرچه بیشتر با کشتار نوجوانان دختر و پسر، کشتن بیماران زندانی در بند دیده می شود. اما حکومت اسلامی همزمان بگونه ای عوام فریبانه به ترویج ناسیونالیسم افراطی در مورد مرزها، پرچم، سرود کشوری می پردازد . رژیمی که ملت را به رسمیت نمی شناخت و از امت اسلامی – عربی صحبت می‌کرد، ناگهان برای بازی فوتبال تیم جمهوری اسلامی در دستی باتوم و در دستی پرچم به رقص پرداخته است. حکومتی که قرار بود انقلاب اسلامی را به جهان صادر کند، اینک برای پیروزی بر یک تیم دست دوم و سوم، مزدورانش را به رقص در آورده است. در همانحال که خامنه ای از سرکوب خشن و گسترده صحبت می‌کند، مسئولین حکومت و نزدیکان بیت خامنه ای با اصلاح طلبان حکومتی مشغول مذاکره هستند. اصلاح طلبانی که خود, از قدرت بیرون انداخته بود و در میان مردم هم مترود هستند.
اما واقعیات بسیار سرسخت‌تر از آن هستند که با یاوه گوئی های خامنه ای پوشانده شوند. مبارزات مردم کردستان و کل ایران از آن قدرتمند تر و گسترده تر هستند که با انکار خامنه ای و حکومت اسلامی از میدان بیرون روند . این مبارزات روز به روز رشد و تکامل می یابد. اینک شاهد هستیم که به دنبال اعتصاب عمومی مردم کردستان، اعتصاب کامیونداران و رانندگان کامیون شکل می گیرد. کارگران واحد‌های تولیدی مختلف، یکی بعد از دیگری به اعتصابهای پی در پی روی می آورند.
آغاز پایان حکومت اسلامی کلید خورده است، این را سران حکومت اسلامی هم بو کشیده اند. آنها خوب می دانند نه سرکوب و نه توطئه های رنگارنگ، آنها را از آتش خشم مردم نجات نخواهد داد.