جنبش دانشجویی یکی از سنگرهای اصلی انقلاب کنونی
شانزده آذر، روز دانشجو، از راه می رسد. 69 سال پیش بعد از کودتای آمریکایی – انگلیسی در 1332 خورشیدی و به هنگام آمدن کاردار سفارت بریتانیا به ایران انبوه دانشجویان در روز 14 آذر نسبت به حضور او در ایران اعتراض کردند. اعتراضات دانشجویان چندین روز ادامه داشت. این اعتراضات در روز 16 آذر حاد شد. نیروهای گارد شاهنشاهی، که از قبل آمادگی و از بالا فرمان کشتار داشتند، دانشجویان را در داخل دانشکده فنی به رگبار گلوله بستند. در نتیجه این عمل جنایتکارانه سه دانشجو به نامهای مصطفی بزرگ نیا، احمد قندچی و شریعت رضوی جان باختند. شجاعت و جانفشانی دانشجویان در اعتراض به مظهر امپریالیسم آمریکا و خاندان سلطنتی وابسته به آن 16 آذر روز را به مناسبتی تاریخی تبدیل کرد.
در تمام دوران حاکمیت رژیم های پادشاهی و اسلامی، جز در مقطع کوتاهی که اصلاح طلبان حکومتی در جامعه هژمونی داشتند، دانشجویان چپ و سوسیالیست همواره موتور محرک اعتراضات و مبارزات انقلابی دانشجویی و انعکاس خواستهای مبارزاتی و رادیکال درون جامعه بودە اند . بسیاری از فعالین و رهبران احزاب و سازمانهای سیاسی مبارز، رادیکال و کمونیست از دانشگاهها فارغ التحصیل و طی دورانی از فعالین جنبش دانشجویی بودەاند. مقاومترین و تسلیم ناپذیر ترین زندانیان سیاسی در حکومتهای سلطنتی و اسلامی از میان دانشجویان برخاسته اند. بی دلیل نیست که همه دیکتاتورها از جنبش انقلابی دانشجوئی وحشت دارند و با هر امکانات و وسیلەای، از پلیس، زندان، شکنجەگر تا آخوند و واعظ مذهبی و فتوای دینی، بلافاصله به سرکوب و خفە کردن صدای حق طلبان اعتصابات و اعتراضات سراسری دانشجویان بر می خیزند.
اکنون جنبش دانشجویی از زیر سالها سرکوب و فریب کمر راست کرده، دوباره جایگاه تاریخی خود را بازیافته و به صورت یکی از سنگرهای اصلی انقلاب آزادیخواهانه و برابری طلبانه در آمده است. سرکوب خونین و وحشیانه دانشگاه‌های صنعتی شریف و تبریز و نظایر آنها و دستگیری صدها دانشجو نه تنها موجب تسلیم دانشجویان نشده، بلکه بر خشم آنها و عموم جامعه افزوده است. اکنون دانشجویان به پشتیبانی سایر جنبش های اجتماعی مثل جنبش کارگری و جنبش زنان در صف مقدم مبارزه علیه سرمایه داری و استبداد مذهبی و برای استقرار جامعه ای آزاد، برابر و مرفه قرار گرفته اند. این دانشجویان بودند که فریاد می زدند:”فرزندان کارگرانیم + در کنارشان می مانیم”. ندای کارگران را هم در پاسخ به دانشجویان مبارز شنیدیم. هنگامیکه نیروهای سرکوبگر به دستور مقامات بالا در دهم مهر 1401 به دانشجویان دانشگاه شریف هجوم بردند شورای بازنشستگان ایران، سندیکای کارگران هفت تپه و اتحاد بازنشستگان با انتشار بیانیه های جداگانه واکنش نشان دادند. در بیانیه اتحاد بازنشستگان آمده است که تاریخ تمامی حملات را به دانشگاه ثبت و ضبط می‌کند و روز پاسخگویی فراخواهد رسید. در بیانیه سندیکای هفت تپه آمده است که قطعا این جنایت و دیگر جنایت ها را نه فراموش می کنیم و نه می بخشیم. در بیانیه شورای بازنشستگان نیز آمده است که علیه جوانانی که فقط کوله پشتی کتاب و دفترشان همراهشان بود ، ارتش و لباس شخصی میفرستید، آنهارا در دام انداخته و بازداشت میکنید، گاز اشک آور و گلوله میزنید؟ این صحنه ها را در فیلم های نازیسم دیدیم و بس! اگر شما آخر خط را دیده اید ، ما هم دیده ایم.
در آستانه 16 آذر جوانان محلات ۳۰ شهر ایران، جبهه متحد محلات ایران و گروه پزشکان و پرستاران آزادی‌خواه فراخوان‌هایی برای اعتصابات و اعتراضات سراسری منتشر کرده اند. بدلیل همدردی ژرفی که در جامعه نسبت به جنبش دانشجویی وجود دارد این فراخوان ها وسیعا پاسخ مثبت گرفته اند. ما از این دعوت سیاسی پشتیبانی کرده و مطمئن هستیم که تمام افشار معترض با جواب همه جانبه خود به فراخوان ها آتش انقلاب را شعله ورتر خواهند ساخت.
امروز جنبش دانشجوئی همسو با جنبش اعتراضی کارگران و دیگر جنبش های رادیکال اجتماعی و تودەای، با پیدا کردن دوباره ی جایگاه شایستە خود در متن انقلاب ایران امید زیادی به پیروزی آفریده است. این جنبش امروز بیشتر از هر زمانی ، برای تغییر رادیکال شرایط موجود و سرنگونی انقلابی استبداد مذهبی حاکم بر ایران نیازمند ورود نیرومند جنبش کارگری به عرصه فعال در انقلاب می باشد. این دو جنبش، در همسویی با هم، با کوشش جهت سازماندهی و ایجاد تشکیلات ، با داشتن رهبری و سیاست طبقاتی و دوراندیش کمونیستی ، با خط مشی و استراتژی رادیکال و انقلابی ، قادرند دیگر جنبش های اصیل مبارزاتی و اجتماعی را متشکل و متحد نمایند و راه را برای سرنگومی سریعتر جمهوری اسلامی رفتن به سوی برپایی جامعه ای سوسیالیستی هموار نمایند.
حزب کمونیست ایران
آذر ماه ۱۴۰۱