ماموران امنیتی سحرگاه ۱۶ مهر در مریوان به شیوه‌ای وحشیانه، با شکستن در و پنجره منزل مسکونی سوران (اسکندر) لطفی، سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان، این فعال صنفی خوشنام را بازداشت کردند. در همان ۲۴ ساعت اول بازداشت، سوران از شکنجه، هتاکی و بی‌حرمتی ماموران بازداشتگاه اطلاعات مریوان خبر داده بود. پس از دو روز از بازداشت، ایشان و نیز مسعود نیکخواه، دیگر معلم بازداشتی مریوانی، را به زندان اوین منتقل کردند و برای مدتی آن‌ها را به سلول‌های انفرادی و سپس به بند‌های چند نفره ۲۰۹ منتقل کردند. سوران از وضعیت بحرانی زندان اوین و بند‌های دو نفره‌ای که هم اکنون بیش از ۷ نفر را در آن نگهداری می‌کنند خبر داده بود. در یک اقدام غیر قانونی دیگر، روز ۲۵ آبان سوران لطفی و مسعود نیکخواه از ۲۰۹ زندان اوین، به زندان بزرگ تهران انتقال داده شودند.
سوران گفته بود اگرچه از این انتقال اجباری و غیرقانونی عصبانی است، اما اینکه زندانیان زندان بزرگ و از جمله افرادی مانند آرش صادقی به استقبال ایشان رفته‌اند رنج این جابجایی اجباری را برای ایشان کم کرده است. سوران از وخامت اوضاع زندان بزرگ تهران خبر داده بود و میزان خشونت و رفتارهای غیرقانونی مسئولین این زندان را فراتر از آنچه ذکر کرده بود که مردم تصور می‌کنند. ایشان با مشاهده شدت خشونت، بی‌رحمی و شکنجه زندانیان جوان، و بویژه کسانی که در جریان اعتراضات اخیر دستگیر شده‌اند، به صورت داوطلبانه به کار مددکاری در میان این زندانیان روی می‌آورد. وقتی که مامورین زندان متوجه کمک‌های سوران لطفی به زندانیان جوان می‌شوند، به بهانه‌ی بازجویی ایشان را صدا می‌زنند و در اتاق بازجوی این معلم را به شدت مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. زندان‌بانان کمک‌های این معلم به زندانیان، و کمک ایشان به ارتقای روحیه‌ی زندانیان جوان را تهدیدی برای رفتارهای وحشیانه و سادیستی خود دانسته‌اند و به‌همین دلیل نتوانسته‌اند این نوع فعالیت انسان‌دوستانه را تاب بیاورند. بر اساس آخرین خبرهای دریافتی، وضعیت جسمی سوران لطفی وخیم گزارش شده است و هنوز هیچ رسیدگی به وضعیت ایشان پس از این شکنجه اخیر صورت نگرفته است.
انجمن صنفی معلمان کوردستان_مریوان و سروآباد، این نوع برخوردها را غیرانسانی، غیرقانونی و مجرمانه می‌داند. #سوران_اسکندر_لطفی، ۳۰ سال برای آموزش و پرورش کودکان این جامعه زحمت کشیده است، برای دفاع ازحقوق دانش آموزان و معلمان هزینه‌های سنگینی اعم از زندان و تبعید متحمل شده است. همه‌ی این رفتارهای غیرقانونی نه تنها از اراده‌ی سوران و دیگر معلمان معترض نکاسته است، که ایشان را مصمم‌تر کرده که برای دفاع از آزادی و عدالت و حقوق بنیادی مردم در مقابل حاکمیتی که به هیچ نوع قانون داخلی و بین‌المللی پایبند نیست، باصلابت‌تر و ثابت‌قدم‌تر بیاستند. ما معلمان معتقد هستیم که سیتسمی که پاداش ۳۰ سال دلسوزی یک معلم را به مشت و لگد‌های یک ارزشی مزدور پرداخت می‌کند، به شکل بنیادینی مبانی مشروعیت خود را نزد همگان از دست داده است. ما باور داریم که آنچه در این دو ماه گذشته بر مردم آزادی‌خواه و عدالت طلب این کشور رفته است، جبران‌ناپذیر است. کشتار و قتل عام مردم بی‌گناه در سراسر این کشور و بویژه قصاوت و بی‌رحمی حاکمیت در بلوچستان و کوردستان، جای تردیدی برای کسی باقی نگذاشته است که حاکمیت به تنها چیزی که فکر نمی‌کند مشروعیت عمومی و رضایت مردمانی است که بر آن‌ها حکمرانی می‌کند. حاکمیت امروز بیش از هر زمان دیگر به شکلی عریان در مقابل مردم ایستاده است. این مقابله در حدی است که حتی نمی‌تواند کمک‌های داوطلبانه یک معلم زندانی به زندانیان جوان را بربتاید. حاکمیت در این دو ماه بیش از هر زمان دیگری به عموم مردم ثابت کرد که در اعمال خشونت و بی‌رحمی در حق مردمان این کشور، هیچ و مطلقا هیچ مرز و محدوده، و هیچ خط قرمزی نمی‌شناسند.
ما معلمین باور داریم که حاکمیت در مسیری پا گذاشته است که آخرین پشتوانه‌های مردمی خودش را حتی در بین وفادارترین لایه‌های جامعه از دست داده است. اگر امروز مردم به شکل میلیونی به خیابان‌ها نمی‌آیند، قطعا نه به این دلیل است که از وضعین کنونی رضایت دارند, که تنها و تنها به این دلیل است که آن‌ها نمی‌خواهند خون‌‌های بیشتری ریخته شود. اکنون دیگر مشروعیت این سیستم حکمرانی بین عامه‌ی مردم از مشروعیت یک نیروی اشغال‌گر و غاصب بیشتر نیست. و ما خطاب به حاکمیت می‌گوییم که پل‌ها پشت سر شما بدجوری خراب شده است، راهی برای گذر از این روزها نخواهید داشت و در حمام خونی که در اینجا و آن‌جای کشور، و بويژه در بلوچستان و کوردستان به راه انداخته‌اید به زودی غرق خواهید شد.
انجمن صنفی معلمان کوردستان_مریوان و سروآباد
۷آبان