این مبارزه، مبارزه ما کارگران است و باید آنرا به سرعت از خیابان‌ها به مراکز کار خود گسترش دهیم
اعتراضات مردمی که پس از قتل حکومتی مهسا امینی آغاز شد، به فوریت در سراسر کشور گسترش یافت و به جنبشی عظیم علیه کل مناسبات ضد انسانی موجود تبدیل شد.
از همان ابتدای اعتراضات مردمی، دانشجویان مبارز و آزادیخواه در سراسر کشور به این اعتراضات پیوستند و با اعتصابات و اعتراضات بی وقفه‌ی خود که روز به روز ابعاد هر چه گسترده‌تر و سازش ناپذیرتری به خود گرفته است، دانشگاه‌ها را به نقطه امیدی برای پایان دادن به شرایط جهنمی موجود تبدیل کردند.
اعتصاب سراسری معلمان در روزهای چهارم و ششم مهرماه و فراخوان اعتصاب سراسری آنان برای روز دوازده مهر و شروع اعتراضات دانش‌آموزی، قیام مردمی علیه وضعیت موجود را بیش از پیش به نقطه برگشت‌ناپذیری برده و در این سو، تمامی تشکل‌های کارگری و بازنشستگان با صدور بیانیه‌های اعتراضی و وجود زمزمه اعتصابات گسترده در مراکز کارگری، دوشادوش هم می‌روند تا نوید بخش تحولاتی عظیم و بنیادین در کشور شوند.
حاکمیت با تمام دم و دستگاه سرکوبش متشکل از همه‌ی ارگان‌های امنیتی و نظامی و انتظامی علیه مردم آزادیخواه به میدان آمده و به کشتار معترضین دست زده است. در خیابان و دانشگاه مردم را به گلوله می‌بندند، به وحشیانه‌ترین شکلی آنان را مورد ضرب و جرح قرار می‌دهند، هزاران نفر را بازداشت کرده‌اند و با امنیتی کردن اظهار نظرهای هنرمندان و ورزشکاران برجسته و بازداشت آنان، سعی در به تمکین کشاندن یک جامعه هشتاد و پنج میلیونی کارد به استخوان رسیده، دارند.
اما مردم ایران تماماً علیه وضعیت موجود به پاخاسته‌اند و این جنبش را سر بازایستادن نیست. این یک جنگ است، یک جنگ تمام عیار و مصافی تعیین کننده. حکومت به جنگ مردم آمده است تا بقایش را با انسان‌کُشی و سرکوب بی‌رحمانه تداوم بخشد. اما درمقابل، خیزش سراسری مردم ایران نیز برای به دست آوردن زندگی، آزادی و حرمت و کرامت انسانی‌اش، قدرتمندتر از همیشه به پیش میرود.
این جنبش، فراخوان آزادی، برابری و به زیر کشیدن استثمار و انقیاد است. پیروزی این جنبش، عدالت و رهایی را نه تنها برای مردم ایران به ارمغان خواهد آورد بلکه رنگ خود را بر جنبش‌های آزادیخواهانه و برابری‌طلبانه در کل منطقه خاورمیانه و سرتاسر جهان خواهد زد.
امروز جهانی به احترام انفجار آزادیخواهی و برابری‌طلبی در ایران، کلاه از سر برداشته و با شور و شعف وصف ناپذیری در جای جای گیتی به حمایت از آن برخاسته‌اند.
کارگران نفت و گاز و پتروشیمی، کارگران ذوب آهن اصفهان و فولاد در سراسر کشور، کارگران صنایع خودرو سازی، کارگران معادن و صنایع غذایی، کارگران خدمات شهری و اتوبوس‌رانی‌ها و مترو، رانندگان کامیون و عموم کارگران در سراسر کشور!!
این جنبش برای جلوگیری از تحمیل هزینه‌های خونبار و غیرقابل جبران از سوی حکومت، باید در کمترین زمان ممکن به پیروزی برسد و این میسر نیست مگر با به میدان آمدن متحدانه ما کارگران در تمامی مراکز مهم تولیدی کشور.
چشمان مهسا و همه دختران و پسران نوجوان و جوان کتک خورده و در خون غلطیده ایران و دانشجویان و همه انسانهای آزادیخواه بدستان توانمند ما کارگران است.
این مبارزه، مبارزه ماست و باید آنرا به سرعت از خیابان‌ها به مراکز کار خود گسترش دهیم.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- یازدهم مهرماه ۱۴۰۱