نظام سرمایه‌داری جهانی، جولانگاە تضاد طبقاتی و انبوهی از نزاع و نارساییهای دیگر است. با این همه این نظام مرحلەای گذرا از تاریخ بشر است. اما آنچە حاکمان و مدافعان این نظام می خواهند بە بشریت بقبولانند عکس این واقعیت است. آنها برآنند کە نظام اجتماعی کنونی را بە عنوان آخرین مرحلە تکامل تاریخ و بهترین نظام دست یافتنی، کە قادر است بیشترین رفاە و آزادی را برای بیشترین آحاد جامعە بشری تحقق بخشد، جلوه دهند. اگر چە حتی خود حامیان نظام سرمایەداری قادر نیستند انبوهی از جنبەهای زیانبار این نظام را نادیدە بگیرند، در حالیکه توانائی این نظام برای اصلاح آن روز به روز محدود تر می شود، اما همچنان بر مطلوبیت آن تاکید می ورزند و انسانهای معترض را بە تمکین به آن فرا می خوانند.
این در حالی است که زندگی روزمرە انسان این عصر دستخوش آسیبهای جدی شدە است، آسیبهائی که تحت سلطه این نظام دورنمایی برای ترمیم آنها متصور نیست. واقعیت این است که جهان ما تحت سلطه نظام سرمایه‌داری با مخاطرات جدی روبرو است. هم اکنون به اندازه چهار برابر از بین بردن کل حیات روی کره زمین در زرداخانەی کشورهای مختلف سلاحهای اتمی و غیره انبار شده است. محیط زیست بطور سیستماتیک و بدون پروا تخریب می شود. اما تازه این همه ماجرا هم نیست. در جهانی که در نتیجه کار خلاقانه بشر غرق ثروت و نعمت شده است، هنوز صدها ملیون نفر شبها گرسنه سر بر بالین می نهند. صدها ملیون نفر سرپناهی ندارند، صدها ملیون نفر در اقصی نقاط جهان به آوارگی و دربدری کشانده شده‌اند. صدها ملیون نفر درگیر آسیبهای دردناک اجتماعی هستند. جنگهای ویرانگر هنوز جان ملیونها نفر را می گیرد و حاصل رنج و کار انسانها را ویران می سازد. نسل کشی مردم فلسطین با سبعانه ترین روشها توسط دولت جنایتکار مذهبی اسرائیل جلو چشم جهانیان در جریان است و جنگ روسیه و پیمان ناتو در اوکراین جان یک و نیم ملیون انسان را گرفته است و همچنان ادامه دارد.
مناسبات نظام سرمایەداری نە صرفا بە دلایل آرمانی، اخلاقی و ارزشی، بلکە بە دلایل کاملا عینی و مادی بە تهدیدی جدی علیە بشریت تبدیل شدە است بە عنوان مرحلەای از تاریخ بناگزیر نطفەهای زوال خود را در درون خود پروراندە است همین واقعیت ضرورت عبور از آن را ممکن، عاجل و اجتناب ناپذیر کردە است.
در کنار این تحولات اجتماعی، انفجار اطلاعات، گسترش شبکه‌های اجتماعی، فناوری‌های جدید همچون هوش مصنوعی و روباتیک در عین اینکه یک جهش بزرگی به جلو در زندگی انسان امروز بوجود آورده‌اند، در همان حال اگر کنترل آن همچنان در دست نظام سرمایه‌داری باشد می‌توانند موقعیت شغلی میلیون‌ها انسان را در آینده نزدیک به خطر بیاندازند و نیز می‌توانند به شکلی گسترده‌تر نابرابری را در جهان تشدید کنند.
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان جنگ سرد، آمریکا به عنوان پیروز اصلی اعلام کرد که نظم نوین جهانی آغاز شده است. اما این ادعا خیلی زود با بحران‌های اقتصادی و اجتماعی مختلف مواجه شد. بحران اقتصادی ساختاری، اپیدمی مرگبار کووید–۱۹، بحران‌های زیست‌محیطی، و جنگهای ویرانگر، همگی نشان‌دهنده ناکارآمدی و بحران‌زایی این سیستم جهانی هستند.
این بحران‌ها نشان داده‌اند که جهانگیری سرمایه‌داری نه تنها قادر به حل مشکلات اساسی انسانها نیست، بلکه شکاف‌های طبقاتی را عمیق‌تر کرده و فرهنگ‌هایی همچون نژادپرستی، زن‌ستیزی و فاشیسم را تقویت کرده است. در این شرایط، ظهور گروه‌های بنیادگرا و افزایش تهدیدات جنگی، جهان را با مخاطرات فزاینده‌ای روبرو ساخته است.
در ایران شکاف‌های سیاسی در هیئت حاکمه ایران بر اساس استراتژیهای متفاوت برای بقاء در حال شکل گرفتن است. کلیت جمهوری اسلامی در نتیجه تحولات منطقه‌ای (جنگ ۱۲ روزه، شکست حزب‌الله لبنان، سقوط دولت بشار اسد در سوریه، از بین رفتن شبکه نیابتی جمهوری اسلامی در منطقه بعلاوه تحریم‌های خردکننده اقتصادی و سیاست فشار حداکثری آمریکا)، نارضایتی و خیزشها و مبارزات مردمی در داخل، به شدت تضعیف شده است.
سطح زندگی اکثریت مردم فلاکت بارتر شده است. فقر و بیکاری و آسیبهای اجتماعی گسترده تر شده‌اند. در عین حال در تداوم انقلاب زن، زندگی، آزادی جنبش‌های اجتماعیِ نیرومندی در مقایسه با گذشته ظاهر شده‌اند. خواستها و مطالبات طبقه کارگر و اقشار معترض به دلیل رفتار سرکوبگرانه رژیم، سیاسی می شوند و کل حاکمیت را به چالش می کشند. به این معنی بحران سیاسی رژیم در این دوره مستقیما به وضع اقتصادی و معیشت مردم مربوط است. فلاکت اقتصادی، فساد مالی و حکومتی، سطح نازل خدمات اجتماعی، بیکاری، تار بودن افق زندگی جوانان، فقر بیش از حد، مهاجرت بە خارج از کشور، در همه جا مضمون بحران و خواستهای مردم معترض را تشکیل می دهند. به همه اینها می بایست بحران آب، برق و زیرساخت‌های فرسوده را هم اضافه کرد. حالتی که خودِ حاکمیت عملا به نظاره گر منفعل تبدیل شده است. به تبع آن توده شرکت کننده در این خیزشها را محرومترین بخش این جامعه، بیکاران، کارگران، معلمان، پرستاران، حقوق بگیران کم درآمد و مردم حاشیه شهرها تشکیل می دهند. با توجه به همه اینها اگر تغییراتی در سطوح بالای رژیم قابل تصور و قابل انتظار است، پائین نیز آبستن طوفان است. هیچ نشانەای از عادی شدن اوضاع دیده نمی شود. خصلت نمای کنونی جامعه ایران، وجود جنبش‌های اجتماعی است. جنبش کارگری، جنبش انقلابی کردستان، معلمان، دانشجویان، دادخواهان، پرستاران، بازنشستگان، جنبش آزادیخواهی، جنبش زنان.
در چنین شرایطی کنفرانس چهاردهم تشکیلات خارج از کشور حزب در راستای اهداف، استراتژی و سیاست‌های حزب کمونیست ایران، اولویتهای زیر را در دستور کار خود قرار می دهد.
• تحکیم حزبیت: تحکیم سازمان حزبی و متکی کردن فعالیت در انطباق ھرچه بیشتر با موازین اساسنامه، بالابردن سطح توقع از اعضای ارگانھای رھبری، کادرھا و اعضای حزب، برقرار کردن رابطه منظم به منظور ایجاد ھماھنگی در راستای وحدت عمل در عین کثرت نظر، گزارش ارگانھای پایین به بالا و بالا به پایین بطور منظم و مسئول بودن در قبال اجرای سیاست و نقشه عملھای حزبی در زمره شاخصھای تحکیم حزبیت می باشند. یکی از اساسی ترین شاخصھای تحکیم حزبیت پایبند بودن به اصول و پرنسیپھای مورد توافق، سنتھا و سیاست‌های پیشرو حزب و ھمچنین متعھد بودن در قبال اجرای موازین اساسنامەای میباشد. چنین پایبندی و تعھدی بدون شک سنگ بنای گسترش نفوذ سیاسی و کسب اعتبار اجتماعی حزب از یک طرف و فعال شدن نیرو و بکار افتادن ظرفیتھای واقعی تشکیلاتی از طرف دیگر میباشد. اتکاء به چنین ارزشھایی، پیش شرط کاھش فاصله مابین آنچه که ھستیم و آنچه که باید باشیم، می باشد و زمینەساز شکوفایی و رشد توانایی کادرھا و شخصیتھای حزبی، ارگانھای کارآمد و به حرکت در آمدن توانایی و پتانسیل نھفته در حزب خواھد بود. و بلاخره تحکیم حزبیت نیازمند برقراری و تنظیم رابطەای فشرده و زنده میان ارگانھای مختلف و تنظیم مناسبات آنھا بر اساس سانترالیزم دمکراتیک است. کمیته خارج از کشور لازم است مبتکر برقرار کردن این رابطه باشد و با برگزاری جلسات روتین از مشکلات و معضلات حوزەھای حزبی اطلاع یابد، در تأمین وحدت عمل برای پیشبرد سیاستھا و جھتگیریھا بکوشد و زمینە مشارکت ھرچه بیشتر اعضا در سرنوشت سیاسی حزب را فراھم آورد. حوزەھای حزبی و کمیتەھای تشکیلاتی نیز زمینەھای برقرار کردن این رابطه فشرده با کمیته خارج را فراھم آورند و بطور روتین این کمیته را از مشکلات و معضلات خود مطلع نمایند و خود را مسئول، مبتکر و دخالتگر در تعیین کمیت و کیفیت فعالیتھای حزب بدانند. شرکت اعضای کمیته خارج کشور در پلنومھای حزبی به عنوان ناظر، می تواند در راستای تحقق این ھدف قرار بگیرد. در حالیکه ھمه ما اذعان داریم که جنبش کمونیستی از پراکندگی و تفرقه رنج می برد، کادرھا و فعالین این حزب نباید در برابر حفظ وحدت و ھمبستگی حزبی تحت ھیچ بھانەای شانه بالا بیندازند. تنوع نظرات سیاسی اگر با وحدت عمل ھمراه باشد، نه تنھا وحدت شکن نیست بلکه شرط رشد و تکامل حزب، شرط تدوین سیاستھای شفاف و درست و شرط پیشبرد مبارزه در متن پیچیدگیھای جھان امروز است. سرانجام در تحکیم حزبیت، بالا بردن دانش سیاسی وظیفەای است که رھبری ملزم است برای پیشبرد آن طرح و برنامه داشته باشد و ھر عضو حزب نیز باید خود را در قبال پیشبرد و گسترش آن مسئول بداند. کمیته خارج از کشور، دبیران حوزەھا، مسئولین و کمیتەھای کشوری موظفند که اھمیت اجرای چنین وظایفی را در حوزەھای حزبی نھادینه کنند و ملزومات مناسب برای انجام آنرا فراھم آورند.
• تقویت موقعیت کومەلە و دفاع از جنبش انقلابی کردستان: در تاریخ حزب کمونیست ایران شرکت و حمایت از جنبش انقلابی کردستان در صدر اولویتھا قرار گرفته است. کومەله، بە عنوان تنھا سازمان چپ و کمونیستی در ایران و منطقه که دارای موقعیت اجتماعی وسیعی است، توانستە است در محیط فعالیت خود نفوذ بلامنازعی را در میان کارگران، زنان و جوانان به دست آورد و امید هزاران انسان ستمدیدە و آزادیخواە است. برای مدتھای مدیدی کردستان و منطقه تحت نفوذ کومەله محل استقرار نیروھای چپ، کمونیست و آزادیخواه ایران بود و این نیروھا فعالیتھای خود را از این محل علیه جمھوری اسلامی پیش می بردند. در ۴۲ سال گذشته کومەله به عنوان ستون اصلی حزب کمونیست ایران چه از لحاظ نیرو و چه از لحاظ امکانات و سنتهای مبارزاتی رادیکال، حزب و چه بسا کل جنبش کمونیستی ایران را تقویت کرده است و الگوی افتخارآمیزی را از همگرایی چپ تحزب یافتە با چپ اجتماعی بە دست دادە است. با توجه به شرایطی که اکنون جنبش انقلابی کردستان در آن به سر می برد و چالشھایی که پیشاروی کومەله قرار دارد، حمایت از جنبش انقلابی کردستان در خارج از کشور و تقویت کومەله بە عنوان بستر اصلی چپ در جامعە به یک ضرورت سیاسی تبدیل شده است. در یک کلام تقویت کومەلە عملا بە معنی تقویت حزب کمونیست ایران و چە بسا کل جنبش چپ است. تشکیلات خارج از کشور حزب لازم است در بعد بسیار وسیع تری و در ھمکاری با نمایندگی کومەله در خارج از کشور بیشتر از این ماھیت انقلابی جنبش مردم کردستان را به افکار عمومی بشناساند و سیاستھای توھم آمیز احزاب و سازمان‌های راست نسبت به مسائلی که به حال این جنبش مضر ھستند را نقد کند و کومەله را به عنوان تنھا جریان مسئول در قبال این جنبش معرفی نماید. ھمچنین تشکیلات خارج از کشور حزب در ھماھنگی با نمایندگی کومه‌له در خارج از کشور و در انطباق با قطعنامه مصوب کنگره ھفدھم کومه‌له می تواند در موارد معینی در مبارزه علیه جمھوری اسلامی با احزاب سیاسی فعال در کردستان ھمکاری نماید. مضاف بر نکات فوق، رفع محدودیتھای مالی و تامین نیاز بە کادرھای با تجربه در تشکیلات کردستان از جمله عرصەھایی ھستند که تشکیلات خارج می تواند نقش تعیین کنندەای ایفا کند.
• توسعە دامنە اعضا: با توجە بە وظایفی کە بر دوش کل حزب و بطور مشخص تشکیلات خارج از کشور قرار گرفتە است، لازم است دامنە اعضای حزب توسعە یابد. از اینرو کمیتە خارج از کشور حزب لازم است طبق یک برنامە مشخص عضوگیری را افزایش دادە و ملزومات عضویت را طوری فراهم آورد کە تعداد بیشتری از انسانهای آزادیخواە و چپ بە حزب بپیوندند.
• تلاش برای شکل دادن به اتحاد عمل با افراد و جریانات چپ: صرف نظر از ھر ارزیابی که از احزاب و جریاناتی که در قطب چپ جامعه قرار دارند داشته باشیم، تلاش برای اتحاد عمل و ایجاد تفاھم و ھمکاری با آنها همراه با برخوردهای انتقادی در مورد سیاست و عملکردهایشان، اقدامی لازم در راستای تقویت قطب چپ جامعه میباشد. برگزاری کمپین‌ها، سمینارھا و آکسیونھای مشترک و تشکیل ھیئت‌ھای مشترک جھت دیدار با سازمانھا و نھادھای خارجی از جمله عرصەھایی ھستند که می تواند مبنای ھمکاری میان نیروھای چپ و کمونیست در خارج از کشور باشد.
• تقویت جنبش کارگری: گسترش فعالیت برای تقویت جنبش کارگری ایران و جلب پشتیبانی ھر چه بیشتر از این جنبش یکی از پایەای ترین فعالیتهای تشکیلات خارج حزب را تشکیل می دهد. این عرصه از فعالیت را میتوان با برگزاری کمپینھای مبارزاتی و اعمال فشار بر رژیم اسلامی، بالا بردن ھزینه سیاستھای سرکوبگرانه رژیم، شکل دادن به اتحاد عملھای مبارزاتی، جلب ھمکاری فعالین چپ و کمونیست، تشکلھا و نهادهای مدافع جنبش کارگری، برقراری ارتباط با تشکلھای کارگری و احزاب چپ و بشر دوست به منظور جلب حمایت آنھا از مبارزات کارگران، شرکت در مبارزات کارگران کشورھای میزبان در چھارچوب سیاستھای انترناسیونالیستی حزب و تلاش برای ایجاد و تقویت کمیتەھا و انجمنھای حمایت از مبارزات کارگران در ایران، پیگیری کرد.
• شرکت در حرکتھا و جنبشھای آزادیخواھانه و ضد سرمایەداری: تشکیلات خارج از کشور، به عنوان یک تشکیلات متشکل از انسانهای پیشرو، انقلابی و آگاه، که اکثراً در کشورھای پیشرفته سرمایەداری اقامت دارند و روزانه در جریان روند رو به گسترش اعتراضات بر علیه وضع موجود قرار دارند، لازم است در میان محافل و مجامعی که بر متن شرایط جاری جھانی و حرکتھا و جنبشھای پیشرو شکل میگیرند حضور یابند و با انعکاس اخبار مبارزات مردم آزادیخواە در ایران و با ھدف تقویت گرایش سوسیالیستی درون این مجامع و برقراری رابطه آنھا با مبارزات پیشرو در ایران، تلاش کنند.
• دفاع از حقوق پناھندگان: یکی دیگر از اولویتھای تشکیلات خارج از کشور دفاع از حقوق پناھندگان و تلاش برای حمایت از آنھا در شرایط بغایت دشوار دریافت پناھندگی است. موج جدید مھاجرت بویژه مھاجرت جوانان، نوجوانان و کودکان تنھای زیر ١٨ سال به اروپا پیامدھای ناخوشایندی را به دنبال داشته است. سوای خطرات ناشی از سفر و قربانی شدن شمار زیادی از این انسانھای دردمند در آبها و مسیر وارد شدن به مرزھای اروپا، سوای اذیت و آزار قاچاقچیان انسان و مرزبانان کشورھای مختلف، شاھد اتخاذ سیاستھای مھاجر ستیز دولتھای حاکم بر اروپا علیه این مھاجرین ھستیم، بطوریکه شمار زیادی از آنان پاسخ رد دریافت می کنند و در نتیجه یا به زندگی مخفی ھمراه با فقر و گرسنگی روی میآورند و یا اینکه به کشورھای مبداء باز گردانده می شوند. نژادپرستان موج جدید مھاجرت به اروپا را به دستاویزی برای حمله به دستاوردھای طبقه کارگر و خود این مھاجرین تبدیل کرده‌اند. مضاف بر اینھا یأس و ناامیدی، فقر و تنگدستی شماری از مھاجرین، بویژه نوجوانان مھاجر را به قربانیان آسیبھای اجتماعی در کشورھای میزبان تبدیل کرده است. تشکیلات خارج از کشور حزب کمونیست ایران ضمن اعلام ھمبستگی با مھاجرین دردمند و حق طلب، دفاع از حقوق پناھندگی را یکی از اولویتھای فعالیت این دوره خود می داند. در این راستا، فعالین حزب لازم است به منظور تخفيف رنج و آزار و سردرگمی ناشی از بلاتکلیفی و یا پاسخ منفی، حدالامکان در حرکتھایی که به منظور کمک و راھنمایی کردن آنھا برگزار میشود، شرکت کنند. آشنایی آنان با قوانین پناھندگی کشورھای محل زیست، حمایت از آنان برای دریافت حقوق پناھندگی، حمایت از آنان در مقابل تعرضات پلیس و اداره مھاجرت کشورھا و شرکت در اعتراضات مربوط به حمایت از حق پناھندگی از جمله وظایفی است که باید در دستور کارمان قرار گیرد.
• تقویت مبارزه زنان: حمایت و پشتیبانی از مبارزات زنان در ایران و در خارج از کشور و تقویت گرایش سوسیالیستی درون این مبارزات در زمره اولویتهای فعالیت تشکیلات خارج است. این امر را میتوان از طریق شرکت در حرکتھای برابری طلبانه جھت رفع تبعیض جنسیتی در نھادھای مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، حضور در سمینارھا و اعتراضات فعالین این عرصه، برقرار کردن رابطه فعال تشکیلات خارج از کشور با تشکلھا و نھادھای مدافع حقوق زنان و ھمچنین بە خرج دادن ابتکار در زمینه گسترش این فعالیتھا، پیگیری کرد.
• تقویت شبکه تلویزیون: با توجه به اھمیت مطبوعات در اشاعە سیاستھای حزب، گسترش ھمکاری تنگاتنگ با تلویزیونھای کومەله و حزب کمونیست ایران و منظم کردن این رابطه جزو اولویتھای تشکیلات خارج است. با سازمان دادن ھمکاران محلی تلویزیون، با جمع آوری کمکھای مالی جھت تضمین ادامه کاری و بالا بردن کیفیت برنامەھای این شبکه میتوان به این نیاز پاسخ داد. در واقع اعضای تشکیلات خارج می توانند فقط با پرداخت کامل و منظم حق عضویت تمام ھزینەھای کنونی تلویزیون را تامین کنند و از این طریق خودکفایی و استقلال مالی این ارگان مھم را تضمین نمایند.
• تقویت حضور سازمانیافتە در شبکەهای اجتماعی: باتوجە بە جایگاە پر اهمیت شبکەهای اجتماعی در برقرارکردن ارتباطات و نیز ردوبدل کردن اطلاعات و انعکاس نظرات و اهداف سیاسی، تشکیلات خارج از کشور لازم است بە شکل سازماندهی شدە در این شبکەها حضور پیدا کند. هر عضوی از تشکیلات خارج نیز لازم است بە سهم خود در بازنشر و اشاعەی دیدگاهای حزب و کومەلە ایفای نقش نماید.
کمیته خارج از کشور حزب کمونیست ایران
شهریور ۱۴۰۴
اوت ۲۰۲۵