چند روزی بیشتر به اول ماه مه روز جهانی کارگر نمانده است. طبقه کارگر ایران در شرایطی به استقبال اول ماه مه می رود، که رژیم حاکم بر ایران در اوج آشفتگی اقتصادی و در دام ابر بحرانهای چاره ناپذیری قرار دارد. در این میان طبقه کارگر ایران بیش از همه بار بحران و آشفتگی اقتصادی رژیم را بر دوش می کشد. ملیونها کارگر بیکارند و بدون برخورداری از حق بیمه بیکاری بدون امیدی به یافتن کار ، با فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم می کنند. ملیونها کارگر شاغل از یک حداقل دستمزد بخور و نمیر محروم اند. جمهوری اسلامی در کنار تشدید سرکوبها و پایمال کردن آزادیهای فردی و اجتماعی، تحمیل دستمزدهای پایین تر از خط فقر و تعرض به سطح معیشت و سفره بی رونق اقشار تهیدست جامعه را به عنوان راه حل خروج از بحران انتخاب کرده است.
در شرایطی که مقاومت جانانه زنان مبارز و آزاده در خیابانهای شهرها در مقابل تحمیل حجاب اجباری، در متن انقلاب زن، زندگی، آزادی، در جریان است، برگزاری شکوهمند اول ماه مه می تواند تاثیرات ماندگاری بر فضای سیاسی جامعه داشته باشد، از این رو ضروری است که فعالین کارگری، و فعالین سوسیالیست و پیشروان جنبش زنان و جنبش دانشجویی در همراهی با هم برای هر چه شکوهمند برگزار کردن اول ماه مه آ ستین ها را بالا بزنند. بیشترین همکاری و اتحاد عمل بین گرایشهای مختلف در جنبش کارگری در خدمت برگزاری هرچه گسترده تر مراسم های روز جهانی کارگر ضروری است.
باید در روز اول ماه مه به طبقه سرمایه دار و رژیم حامی آنها اعلام کرد که آنها نمی توانند با تحمیل بار سنگین بحران بر دوش طبقه کارگر و با نظامی کردن فضای جامعه، خود را از گرداب این بحران نجات دهند. باید خواست آزادی زندانیان سیاسی را در صدر مطالبات خود قرار داد، باید اعلام کرد که مبارزه برای افزایش دستمزدها متناسب با سطح تورم واقعی و سبد معیشت ادامه دارد، باید بار دیگر ضمن تاکید مجدد بر خواستهای محوری طبقه کارگر ایران و تاکید بر آزادی فوری فعالین کارگری در بند توجه شمار هر چه بیشتری از کارگران را به اهمیت و ضرورت تمرکز نیرو و مبارزه برای ایجاد تشکل های طبقاتی و توده ای کارگران معطوف کرد. چنین انتظاری با تو جه به وجود و حضور فعالان و رهبران کاردان کارگری و پیشینه برگزاری چنین روزی در سالهای اخیر، انتظاری غیر واقعی است.
جنبش کارگری در این روز نه تنها باید بیرق مطالبات عاجل خود را بر افرازد، بلکه باید ظرفیت و توان خود برای رهبری مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران را نشان دهد. طبقه کارگر در این روز با حک کردن شعار آزادی و برابری، رهائی زنان از قید ستمکشی، رهائی ملیت ها و مذاهب از قید ستمگری گامی سترگ در راه پیوند و همبستگی با جنبش های رادیكال اجتماعی بردارد.
این روز، روز اعتراض به در زندان نگه داشتن رهبران و فعالان كارگری و روز مبارزه برای آزادی فوری کلیه زندانیان سیاسی است. روز مبارزه برای افزایش دستمزدها متناسب با تامین یک زندگی انسانی است، روز مبارزه برای آزادی ایجاد تشکل و اعتصاب، روز مبارزه علیه بیکاری مکفی برای همه بیکاران و کلیه افراد آماده به کار است! روز محکومیت کار کودکان و دفاع از حقوق کودک است! این روز، روز صدور قطعنامه هایی است که دربرگیرنده کلیه مطالبات سیاسی، اقتصادی و رفاهی کارگران، زحمتکشان، زنان، جوانان و کودکان است.
در این روز لازم است زنان مبارز، معلمان، پرستاران، دانشجویان و جوانان سوسیالیست، انسان های آزادیخواه و برابری طلب، آماده باشند تا در پیوند با جنبش كارگری در این مراسمها حضور چشمگیری داشته باشند.
در این روز لازم است كارگران چنان با قدرت و اعتماد به نفس در مراسم های اول مه ظاهر شوند، كه جنبش توده ای جاری از این قدرت نمایی كارگران نیرو بگیرد و به فاز بالاتری ارتقاء یابد.در مراسم های اول ماه مه امسال، كارگران لازم است به روشنی اعلام کنند كه برای تحقق هر خواستشان چنان متحد و با قدرت یكپارچه ای در برابر سرمایه و این رژیم و این دولت ظاهر خواهند شد كه دشمنان طبقاتی شان دریابند خطر جدی است و كارگران هیچ وعده و وعید و امروز و فردا كردنی را نمی پذیرند و همین امروز آنچه را كه مطالبه می كنند، می خواهند!
به پیشواز برگزاری هر چه با شكوه تر مراسم های اول ماه مه برویم و در این مراسم ها با صدور كیفرخواست مشتركمان علیه سرمایه، به سرمایه داران و رژیم اسلامی حامی آنان اعلام کنیم، امسال را با مبارزاتی متشکل تر و سازمانیافته تر و با بهره گیری از شیوه های رادیکال تر و موثرتر آغاز خواهیم کرد.