برگی از تاریخ تحت عنوان: مبارزات کارگران شیر پاستوریزه مشهد در سال ۱۳۶۰.
(برگرفته از خبرنامه کومه له).
تقدیم به: کارگران شاغل شرکت های پیمانکاری پروژه‌های نفت، گاز و پتروشیمی.
شمس الدین امانتی. ۲۵ / ۴ / ۲۰۲۳
«بعد از انتصاب یکی از اعضای سپاه پاسداران به سمت مدیر عامل کارخانه شیر پاستوریزه منطقه خراسان، یک ساعت بر ساعات کارگران افزوده شد. کارگران که قبلا با مبارزات خود ۴۴ ساعت کار در هفته با احتساب رفت و برگشت را بدست آورده بودند، روز ۲۱ / ۱/ ۱۳۶۰ به این عمل مدیریت اعتراض کرده و خواهان بازگشت ساعات کار به حالت اول شدند، به دنبال این قضیه فردای آن روز دو نفر از کارگران مبارز را اخراج می نمایند.
کارکنان که در اواخر سال گذشته نیز شاهد اخراج کارگران مبارز توسط هیئت به اصطلاح «پاکسازی» بودند، شروع به اعتراض کرده و خواهان انحلال هیات «پاکسازی» و جلوگیری از این اخراجیهای بی رویه شدند.
بدین منظور روز ۲۹ /۱/ ۶۰ کارگران دست از کار کشیده و شعار بر علیه مدیر عامل و هیئت «پاکسازی» را میدهند. مدیر عامل مزدور از ترس کارگران پا به فرار گذاشته و به ژاندارمری متوسل میشود. اما کارگران با عزمی استوار قطعنامه ای شامل مواد زیر صادر میکنند:
۱- تشکیل شورای واقعی۲ – بازگرداندن دو نفر اخراجی۳ – تعیین تکلیف کارگران موقت ۴ – اخراج مدیر عامل و تعیین جانشین ذیصلاح.
آنگاه کارگران به انتخاب شورا پرداخته و پیگیری سه ماده دیگر قطعنامه را پیش رویش می گذارند. فردای آن روز کارگران هنگام مراجعت به کارخانه ژاندارمهای مسلح (سه افسر و ۱۵ژاندارم) که اسلحه را به طرفشان گرفته بودند، مواجه میشوند.
مزدوران رژیم جمعا ۱۴نفر از کارگران و کارکنان را به دادگاه جلب کرده و از بقیه می خواهند که با دادن تعهدی مبنی بر عدم اعتصاب بر سر کار بروند.
اما کارگران با عزمی استوار یکصدا اعلام میکنند که هیچکس تعهد نخواهد داد و اینکه همه برای حمایت از رفقایشان به دادگاه خواهند رفت. پس از آنکه اقدامات فوق نتوانست در عزم کارگران خللی وارد کند رژیم به حربه اصلیش یعنی سرکوب متوسل گردید.
آنها برای سرکوبی ۱۸۰ کارگر و کارمند مبارز کارخانه، تمامی امکانات سرکوبگری خود از پاسدار و ژاندارم و بسیج گرفته تا یک اتوبوس چماقدار را به خدمت گرفته و به کارخانه یورش میبرد.
در این جدال نابرابر که بقول یکی از کارگران «تعداد کارگران از تعداد تفنگها کمتر بود»! اگر چه تعداد زیادی دستگیر میشوند ولی بار دیگر وحشت رژیم سرمایه داری از قدرت کارگران و عجز در مقابل اراده آنها آشکار می گردد. مزدوران رژیم با گرفتن تعهد اغلب دستگیر شدگان را آزاد می نمایند.
اما کماکان ۴ کارگر و کارمند مبارز در اسارت آنها باقی میمانند ما خواهان مبارزات کارکنان انقلابی برای آزاد ساختن آنها و پیگیری خواسته هایشان هستیم.»