بعضی از رسانه ها و از جمله وزیر کار در روز یکشنبه ٢٤ فروردین هلهلەای راه انداخته و ادعا کردەاند که خبر خوشی برای بازنشستگان صندوق لشکری دارند. خبر خوش هم این بود که کابینه پزشکیان افزایش ٢٠ درصدی قول داده شده را امروز به حساب آنها خواهد ریخت. یکی از به اصطلاح کارشناسان خود فریفته، افزایش ٢٠ درصدی را چشمگیر خوانده و گفته است که حداقل حقوق آن بازنشستگان به یازده میلیون و ٧٠٠ هزار تومان در ماه خواهد رسید. این در حالی است که حتی بعضی مقامات دولتی اذعان کرده اند که خط فقر برای یک خانواده حدود ٤ نفره ٣٦ میلیون تومان در ماه می باشد. تشکل های مستقل کارگری این رقم را ٦٠میلیون در ماه محاسبه کرده اند.
شماری از بازنشستگان صندوق لشکری در یکشنبەهای هر هفته با بازنشستگان تامین اجتماعی با شعار “فقط کف خیابان + بدست میاد حقمان” در گردهمائی های اعتراضی و راهپیمائی ها شرکت کرده و فریبکاری های مقامات را با شعارهای مبارزاتی به سخره میگیرند.
بنا به گزارش سایت سیاسی – خبری پیام روز یکشنبه ٢٤ فروردین ماه، شماری از بازنشستگان تأمین‌اجتماعی در تهران، شوش، رشت، اهواز و کرمانشاه، مجدداً در اعتراض به عدم تحقق خواسته‌هایشان، مقابل سازمان تأمین اجتماعی شهرهای خود تجمع کردند.
بازنشستگان، همانند تجمعات گذشته، خواستار اجرای صحیح مواد ٩٦ و ١١١ قانون تامین اجتماعی، ترمیم مستمری‌‌های خود، بهبود شرایط معیشتی، ارائه خدمات درمانی رایگان و پرداخت بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی شدند.از دیگر مطالبات آنها افزایش مستمری‌ها براساس هزینه‌های زندگی و مطابق موازین قانونی و همسان‌سازی کامل حقوق‌ها است.
تنها بازنشستگان لشکری، کشوری و تامین اختماعی نیستند که به طور مستمر در یکی از روزهای هفته خواسته های معیشتی و سیاسی خود را به گوش همگان می رسانند. بنا به خبر پیام شماری از بازنشستگان فولاد نیز روز یکشنبه 24 فروردین ماه، در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان در تهران، اصفهان و مازندران دست به تجمع و راهپیمایی زدند.
این بازنشستگان با در دست گرفتن بنرهایی، خواستار اصلاح همسان‌سازی حقوق، مطابق با صورت جلسه ١٥ مهرماه ١٤٠٢ شدند. برداشتن سقف حقوق، اعطای افزایشات ٦٥ درصدی سال های ١٣٩٩ و ١٤٠٠ و درمان رایگان از دیگر مطالبات بازنشستگان فولاد است که بعد از چندین سال پیگیری، هنوز عملی نشده است. بازنشستگان صنعت فولاد اعلام کردند: بدلیل مشکلاتی که برای بیمه تکمیلی پیش آمده، آنها مجبورند،هزینه مازاد برای درمان را خود بپردازند و علی‌رغم این پرداخت، باز هم خدمات درمانی مناسبی دریافت نمی‌کنند.
به گزارش روزنامه اقتصاد، آمار بازنشستگان در ایران تا پایان سال ۱۴۰۰ بالغ بر ۶ میلیون و ۳۸۸ هزار نفر بوده است. بر اساس این گزارش بیشترین تعداد بازنشستگان در ایران متعلق به سازمان تامین اجتماعی است. سازمان تامین اجتماعی در حال حاضر ۱۵ میلیون و ۱۳۰ هزار و ۱۵ نفر بیمه شده‌ی اصلی دارد. در این راستا ۳ میلیون و ۵۸۸ هزار و ۳۷۴ نفر مستمری بگیر در سیستم این سازمان ثبت شده‌اند. به عبارت دیگر بیشتر بازنشسته ها تا سال ۱۴۰۰ کارگران رنج برده در عرصه های گوناگون صنعت، کشاورزی و خدمات بوده اند. نزدیک به ۶۵ درصد این زنان و مردان حداقل‌بگیر هستند و اکثریت قریب به اتفاق آنها زیر خط فقر زندگی می‌کنند. پیشروان این بازنشستگان در سالهای گذشته در شهرهای گوناگون به هم نزدیک شده و تشکل های خود را سازمان داده اند. در میان تشکل های بازنشستگان می توان از “شورای بازنشستگان”، “اتحاد سراسری بازنشستگان ایران”، “گروه اتحاد بازنشستگان”، “انجمن های بازنشستگان مخابرات” و چندین تشکل دیگر نامبرد. پیشروان آنها کوشیده اند در تماس با یک دیگر قرار گرفته و یک تشکل سراسر ایرانی بزنند. “گروه اتحاد بازنشستگان” در خرداد ۱۴۰۲ طی یک بیانیه از جمله یادآور گردید:
“هم اکنون تشکل‌های گوناگونی در بخش‌های مختلف بازنشستگان شکل گرفته‌اند که به صورت مجزا از هم فعالیت می‌کنند. این فعالیت‌های مجزا بازتاب چندانی ندارند. وقت آن رسیده است که به این پراکندگی پایان داده شود. بازنشستگان آگاه و پیشرو و سایر فعالان می‌توانند و باید برای ایجاد یک تشکل واحد سرتاسری که منافع عموم بازنشستگان را نمایندگی و برای آن مبارزه کند، تلاش کنند. یک چنین تشکلی قادر خواهد بود اعتراضات متعدد اما جدا جدا و پراکنده کنونی، مسئولان، نهادها و حتی دولت را که نسبت به خواست های بازنشستگان بی تفاوت هستند، در مقیاس سراسری به چالش بکشد و آن را به پذیرش خواست‌های خود وادار نماید.”
پیشروان و فعالین بازنشستگان که خود آنرا “جنبش بازنشستگان” می نامند طی دوسال اخیر کوشیده اند با کسب شناخت بیشتر از سایر پیشروان در شهرهای گوناگون به سوی ایجاد تشکل سراسری مذکور بروند. آنها همزمان کوشیده اند با فعالین جنبش های اجتماعی دیگر و بویژه جنبش های کارگری و زنان تماس فعال پیدا کنند. آنها در ضمن خود را به بیان مطالبات معیشتی محدود نکرده بلکه خواسته های سیاسی خویش علیه ارگان های اصلی دولتی و علیه فساد نهادینه رژیم را فریاد زده اند. زنان و مردان پیشرو بازنشسته علناً از خیزش انقلابی “زن، زندگی، ازادی” حمایت نموده، قهرمانان آنرا ستودند و اقدامات وحشیانه مسئولین و ماموران سرکوبگر را به شدت محکوم کرده و خواستار توقف آنها شدند. بازنشستگان مبارز در بین مطالبات سیاسی خود به طور مستمر خواستار لغو اعدام و احکام اعدام وریشه مرادی، پخشان عزیزی و شریفه محمدی و آزادی همه زندانیان سیاسی شدند.