مسعود پزشکیان و جمعی از اعضای هیات دولت بعدازظهر پنجشنبه ۲۰ دیماه ۱۴۰۳ برای یک سفر دو روزه وارد استان سیستان و بلوچستان شدند و روز شنبه 22 دیماه به تهران بازگشتند. پزشکیان در بندر چاه‌بهار، که کانون اصلی سفر بود، به میان مردم رفت و به آنها قول آینده‌ای مرفه از طریق سرمایه‌گذاری، پیاده کردن طرح‌های فقر‌زدائی و توسعه را داد. اما در عین حال اعتراف کرد که اوضاع بلوچستان در مقایسه با زمانی که وی در جوانی به عنوان «سپاه ترویج و آبادانی» به این استان اعزام شده بود،بسیار بدتر شده است.
چاه‌بهار، به عنوان بخشی از سواحل مَکران و تنها بندر اقیانوسی ایران، قسمتی از طرح چین در جاده دریائی «ابریشم نوین» می باشد. دولت چین مدتهاست در چاه‌بهار زیربناسازی میکند با این هدف که از چاه‌بهار به مثابه یک مرکز توزیع استفاده کرده و کالاهای انبوه خود را سریعتر و زودتر به جنوب آسیا، خاورمیانه و اروپا برساند. اگر تا دیروز فقر و عقب ماندگی اقتصادی درد اکثریت مردم این منطقه بود، آغاز عملیات اجرائی این طرح، آوراگی مردم را نیز به همراه آورده است. سالهاست طرح کوچاندن اجباری بلوچها و جایگزین کردن آنها با عوامل رژیم ادامه دارد، اما این روزها این طرح با خشونت و سرعت بیشتری در حال انجام است. طرحی را که رژیمهای پهلوی و جمهوری اسلامی در خوزستان علیه اعراب پیاده کردند اکنون در مکران علیه بلوچها در حال پیاده شدن است. مقامات به این مردم شریف و حق‌طلب به عنوان عاملانی خطرزا نگاه میکنند.
اما ساحل ۹۰۰ کیلومتری مکران گذشته از جایگاه اقتصادی، این روزها جایگاه سیاسی هم یافته است. بعضی از اعضای کابینه ادعا کرده اند که گویا قصد دارند پایتخت سیاسی ایران را به منطقه مکران منتقل کنند. بهانه پزشکیان اینست که تهران امکان توسعه ندارد و باید به منطقه پر آب و امکانات مکران منتقل شود. البته تهران روی یکی از گسل های خطرناک زلزله هم هست که اعضای کابینه به آن اشاره نمی کنند. زیرا نمی خواهند توقعاتی درست کنند که از پس انجام آن بر نمیآیند.
طرح انتقال پایتخت ایران برای سران و مقامات جمهوری اسلامی نه ناشی از خطر زلزله ایست که خانه های آنان را ویران نخواهد کرد، بلکه طرحی امنیتی است. این طرح در اوایل فروردین ۱۳۸۹ از جانب احمدی‌نژاد و پس از خیزش ۱۳۸۸ مطرح شد. در دوره کابینه احمدی‌نژاد جمهوری اسلامی از طریق فروش نفت، حداقل ۶۱۸ میلیارد دلار درآمد داشت. دزدیهای کلان و حاتم‌بخشی، جهت تروریست‌پروری در منطقه، پولی برای انتقال پایتخت باقی نگذاشت. حالا یک کابینه که اجازه نمی دهند دستش به صدها میلیارد دلاری برسد که توسط جماعت خامنه ای و فرماندهان ارشد سپاه ذخیره کرده اند، برسد و به قول رئیسش پول پرداخت بازنشستگان را ندارد چطور می تواند ۲۳ میلیارد دلار هزینه اولیه انتقال پایتخت را تامین نماید. واقعیت اینست که طرح انتقال پایتخت به سواحل مکران فعلاً دو هدف عمده دارد. اولی سرعت بخشیدن به انتقال بلوچها از آن منطقه تا سرمایه‌گذاران چینی با خیال آسوده در آنجا و بویژه در چاه‌بهار سرمایه‌گذاری بیشتری کرده و اقدامات خود برای آماده سازی آنجا را سرعت بخشند. اما هدف دوم منحرف کردن اذهان از خبرها و گزارشات مربوط به شکست های مداوم و ادامه‌دار رژیم به اخبار مرتبط با آبادانی و رشد و پیشرفتی کاذب می باشد. اینگونه تاکتیک‌ها، که همراه با تشدید سرکوب فعالین جنبش های اجتماعی پیش می رود، به دیوار آگاهی معترضین، مبارزین و فعالان بر میخورد و به علیه رژیم درمانده عمل خواهد کرد.