اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز همبستگی، روز فشردن صفوف و برافراشتن پرچم برای پیکارهای پیش روی اردوی میلیاردی کارگران جهان است.
جهان سرمایه داری از سال ۲۰۰۸ به این سو، دستخوش یکی از حادترین بحران های دوره موجودیت خود می باشد. نظامی که زمانی نوید آزادی و صلح و دوستی را می داد امروز در منجلابی ناشی از ستم واستثمار بشریت غوطه ور گشته است. دیگر عالیترین شکل های تمرکز سرمایه انحصاری و جهانی سازی فراگیری که چهار گوشه جهان را به عرصه بهره کشی بیرحمانه خود مبدل ساخته نمی تواند از سراشیب بحران قهقرا و انحطاط نظام مسلط بر جهان جلوگیری کند.
رقابت مهارگسیخته برای انباشت بیشتر،تصاحب مواد خام و بازارهای جدید برای سود بیشتر، مبارزه برای کسب سرکردگی نظام جهانی سرمایه داری که از جمله مظاهرآن جنگ های دائمی، ویرانگر و بی پایان است، تخریب شتابان محیط زیست و طبیعت که حاصل منطق کسب حداکثرسود بدون توجه به نیازهای زندگی بشری و ترجمان فاجعه ای است که دست نامرعی بازار در همه جوامع امروزی بدون استثناء رقم زده است نه فقط بشریت بلکه بقای طبیعت و جهان امروز را دربرابر گزینه نابودی یا سوسیالیسم قرار داده است.
دربطن همین بحران است که راست افراطی جدید مانند ترامپ، مارینه لوپن، خرت ویلدرز و …. سربرآورده اند تا با مشت به ظاهر آهنین و شبه فاشیستی و با بهره جوئی از همه تفاله های نفرت انگیز نژاد پرستی، قلدری وجنگ ، راهی برای برون رفت سرمایه داری از بحران ساختاری کنونی بیابند. اما بشریت یکبار تجربه ی فاشیسم را از سر گذرانده و شاهد جنایات خونین آن که جان میلیون ها انسان را به تباهی کشاند، بوده است.
گزنیه ای که رهائی بشریت و جهان امروزی را از بحران ویرانگر سرمایه داری ممکن میسازد سوسیالیسم و کنشگر آن طبقه ی کارگر جهانی این گورکن سرمایه داری است که بانیروی کارش جهان کنونی را ساخته و می سازد؛ با مبارزه ی بی وقفه طبقاتی گام های پیشرفت تاریخی را هموار میسازد؛ و پرچم ادامه ی تغییر جهان را همچنان بر دوش می کشد و روز اول ماه مه، روز جهانی طبقه کارگر، روز جشن این نیروی تاریخ ساز برای برای پایان دادن به ستم ها و استثمار انسان از انسان ، برای رها ئی زنان از نابرابری قرن ها، برای جهانی است که در آن هیچ بودگان هر چیزگردند.
کارگران ایران، امسال در شرایطی روز جهانی کارگر را گرامی می دارند که ایران ما یکی از بخش های جهان پر تلاطم سرمایه است که بن بست ها و ناکارامدی های نظام سرمایه داری تحت حاکمیت بختک رژیم جمهوری اسلامی در آن به مرحله ای طاقت فرسا رسیده و همه تضادهائی که جهان سرمایه را در چنگال خود میفشارد در ایران با حدت و شدت بیشتری اکثریت عظیم مردم ایران را به قهقرا سوق میدهد.در کشور ما برای طبقه کارگر اعم از زن و مرد، اعم از فارس، ترک، کرد، بلوچ عرب و….، اعم از شعیه، سنی،بهائی ،یهودی یا مسیحی، اعم از کارگر ایرانی و یا مهاجر افغانی، اعم از کارگر کارخانه، زنان و کودکان ، کارگر کارگاه های خانگی، معلم، پرستار، کولبر، دستفروش، سرباز، کارمندان چند شغله، بازنشسته از هر نوع و… در بر پاشنه واحدی میچرخد: بی حقوقی، فقر ومحرومیت در حال افزایش. برای میلیون ها تن از کودک خیابانی کار، کودکان رنج و فرزندان فقر که به جای نشستن در کلاس درس، ناگزیر به حاشیه خیابان ها رو آورده و مظلومانه برای لقمه ای نان به هر کار سنگین و پستی تن می دهند ، برای زنان بی سرپرست،برای هزاران خانواده کارگرکه نان آورشان را از پی حوادث حین کار از دست داده اند، هیچ حق و حقوق برای برخورداری از بیمه درمان ، بیکاری و بازنشستگی وجود ندارد.
اما مبارزات طبقه کارگر و زحمتکشان ایران در سال گذشته صفحه درخشانی از مقاومت و مبارزه جوئی را به ثبت رساند. بخش های گوناگون طبقه کارگر در بیشمار حرکات اعتراضی با طرح خواسته ها و مطالبات بیواسطه خود به مقاومت موثر در برابر تهاجم دولت و سرمایه داران برخاسته و از جمله رژیم جمهوری اسلامی را ناچار ساختند تا با عقب نشنینی اصلاحیه کذایی “قانون کار” را پس بگیرد. در آخرین ماه سال ، ما شاهد ابتکار جدید بخشهائی از طبقه کارگر بودیم که بازتاب آن صف بهم پیوسته بازنشستگان کشوری، لشکری و فرهنگی و به خیابان آمدن های پیاپی آنها برای اعتراض بود که “اعتراضات سریالی” نام گرفته و همچنان ادامه دارد. اعتراضات معلمان سراسر کشور و بویژه اعتراض آموزش دهندگان نهضت سواد آموزی که طی سال گذشته در سطح سراسری بویژه در تهران بزرگ – کردستان – خراسان – اصفهان و جنوب کشور نیز از جمله اعتراضات جسارت آمیزی بود که باید به این مجموعه پیکارهای افزوده شود تا تصویری از دست آوردهای مقاومت و مبارزه طبقه کارگر در میان اول ماه مه سال گذشته و امسال ارائه شود.
اما طبقه کارگر و زحمتکشان ایران در تحت حاکمیت سیاه وخونین رژیم جمهوری اسلامی و مافیای سرمایه داران خون آشنام و زالوصف آن هزینه بس گزافی برای مبارزه جوئی و ایستادگی پرداخته ومیپردازند. قتل شاهرخ زمانی این کارگر سازمانگر کمونیست در زندان،علیرغم دادخواهی یگانه دخترش تا به امروز بی جواب مانده و زندان های رژیم مملو از فعالان جنبش کارگری در کنار فعالان جنبش زنان، دانشجویان، کنشگران جنبش ها علیه تبعیض های اجتماعی،ملی و مذهبی و سایر زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
برای سرکوب هر چه گسترده تر جنبش رو به اعتلای کارگری و فعالین کارگری رژیم جمهوری اسلامی با “امنیتی و جنائی” قلمداد کردن مبارزات کارگری در حال صدور انواع و اقسام احکام زندان از طریق دادگاه های فرمایشی خود علیه فعالان جنبش کارگری است تا با مرعوب ساختن و به حداکثر رساندن فشار و هزنیه فعالیت با رشد جنبش کارگری مقابله کند.
اما فعالان کارگری با هوشیاری و جسارت و با مایه نهادن سلامت و زندگی خود به مقابله با اقدامات سرکوبگرانه رژیم جمهوری اسلامی میپردازند. اسماعیل عبدی طی نامه ای جسورانه دراعتراض به عدم استقلال قوه قضائیه رژیم جمهوری اسلامی در” صدور احکام امنیتی” برای فعالان تشکل های صنفی معلمان و کارگران و با درخواست صریح ” خروج روند پیگیری پرونده از حالت امنیتی به عادی” اعلام کرده است که از تاریخ دهم اردیبهشت ۱۳۹۶ اعتصاب غذای خود را آغاز خواهد کرد.دستگاه های امنیتی رژیم نیز بی وقفه در حال پیگرد برای اعمال فشار بر فعالین هستند.در آستانه اول ماه مه امسال، سال ۱۳۹۶ فعالان شناخته شده کارگری نظیر علی نجاتی از سندیکای نیشکر هفت تپه و همراهانش و شیت امانی چهره شناخته شده کارگری درکردستان به اداره اطلاعات سنندج احضار و تهدید به سکوت شدند.
شورای همکاری نیروهای چپ وکمونیست،وفادار به آرمان انقلابی طبقه ی کارگر،این نیروی لایزال میلیونی ، همراه با کلیه ستمدیگان و توده های عظیم مردم زحمتکش برای ایجاد صف مستقل سیاسی و برپایی تشکل های مستقل کارگری ،تشکل های مستقل معلمان ،دانشجویان و پرستاران مبارزه می کند.
پرولتاریای ایران به چنان نیروئی تبدیل شده که امروز میتواند بعنوان یک بدیل مستقل و با تدبیر با اتکاء به ارتش بیشمار کارگران و زحمتکشان وارد صحنه مبارزه طبقاتی شود و جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری حاکم را به گورستان تاریخ بسپارد.جنبش چپ و کمونیستی ایران با تمام نیرو یار و یاور طبقه کارگر و زحمتکشان ایران برای خودرهائی است و همانگونه که در صف مقدم اردوی مبارزه آشتی ناپذیر و بی تزلزل برای سرنگونی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی مبارزمی کند افشاء و انزوای همه محافل، باندها و دسته جات ارتجاع داخلی وابسته به قدرت های خارجی و امپریالیستی را یکی از وظائف همیشگی و تعطیل ناپذیر خود می داند. طبقه کارگر ایران تنها به اتکاء به نیروی خود رهائی از قید و بندهای استبداد و سرمایه را رقم خواهد زد.
پیش بسوی ایجاد صف مستقل پرولتاریائی در روز اول ماه مه
پرچم سرخ را به نشانی همبستگی یکپارچه طبقه کارگر ونیروهای انقلابی برافراشنته نگهداریم
برافراشته باد پرچم سرخ سوسیالیسم بدیل طبقه کارگر برای انقلاب
پرچم سرخ روز همبستگی کارگران سراسر جهان همچنان برافرشته باد
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد ازادی ، زنده باد سوسیالیسم
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
پنجشنبه ۷ ارديبهشت ۱۳۹۶ برابر با ۲۷ آوريل ۲۰۱۷
HYPERLINK “http://www.shoora-namayandegan.org/” \t “_blank”http://shoora-namayandegan.org
امضا کنندگان:
١- اتحاد چپ ایرانیان در خارج کشور
٢- اتحاد چپ سوسیالیستی ایرانیان
3- حزب کمونیست ایران
4- سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
5- سازمان راه کارگر
6- سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)
7- شورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران- استکهلم
8- شورای فعالین سوسیالیست و آزادیخواه- هامبورگ
9-کانون اندیشه کپنهاگ -دانمارک
۱0- کانون همبستگی با کارگران ایران- گوتنبرگ
۱1- کمیته حمایت از مبارزات جنبش کارگری ایران- دانمارک
۱2- کمیته حمایت از مبارزات کارگران ایران- فنلاند
۱3- کمیته خارج کشور سازمان فدائیان(اقلیت)
۱4- نهاد همبستگی با جنبش کارگری ایران- غرب آلمان
۱5- هسته اقلیت