برگرفته از خبرنامه کومه له.
شمس الدین امانتی. ۲۴ / ۵ / ۲۰۲۳
«۴۲ سال قبل کارگران کوره پزخانه های تاکستان، با توجه به وضع بهداشتی بسیار نامناسب و غیر انسانی محیط کارشان تصمیم به یک اعتصاب برای تامین خواسته های برحق خود از تاریخ ۲۸ / ۳ / ۶۰ می گیرند. در این اعتصاب حدود شش هزار کارگر «خشت بر» کُرد، تُرک و فارس شرکت داشتند و خواسته هایشان عبارت بود از:
۱ – تعیین دستمزد برای هر هزار خشت خام به میزان حداقل ۱۱۵ تا ۱۲۰ تومان.
۲ – رسیدگی و تأمین نیازمندیهای بهداشتی کارگران.
همزمان با شروع اعتصاب ۷ نفر از نمایندگان منتخب کارگران برای شرکت در جلسهٔ تعیین دستمزد در وزارت کار، به تهران فرستاده میشوند. روز ۳۱ / ۳ / ۶۰ از طرف وزارت کار نرخ رسمی برای تحویل هزار عدد خشت خام ۱۰۸ تومان تعیین میگردد. یکی از نمایندگان کارگران به این مسٔله اعتراض کرده و میگوید «این مسئله مورد قبول کارگران نمی باشد» اما آنها هیچ جوابی به آن نداده و جلسه را خاتمه یافته اعلام میکنند.
نمایندگان به کوره خانه ها برگشته و جریان را به اطلاع رفقای کارگر خود می رسانند. کارگران مبارز شدیدا به این تصمیم اعتراض نموده و اعلام میدارد که همچنان به اعتصاب خود ادامه خواهند داد.
این بار روز ۴ / ۴ / ۶۰ چند تن از نمایندگان کارگران به بخشداری بوئین زهرا رفته و خواسته های خود را به بخشداری و مسئولان جهاد سازندگی میدهند. بخشدار مزدور در جواب می گوید «اگر فورا به اعتصاب خود پایان ندهید با ۱۴۰ نفر، ژ – ۳ به دستی که در اختیار دارم به کوره خانه آمده و شما را سر جایتان می نشانم.»
نمایندگان کارگران در جواب می گویند «اگر همهٔ ما را بکُشید تا خواسته هایمان برآورده نشود دست از اعتصاب نخواهیم کشید، بعلاوه اجازه نخواهیم داد یک ماشین آجر از هیچ کوره خانه ای خارج شود.»
فردای آن روز از طرف فرمانداری قزوین یک آخوند مرتجع برای فریب کارگران و واداشتن آنان به دست کشیدن از اعتصاب به منطقه فرستاده میشود.
آخوند پس از عوامفریبی و روضه خوانی به کارگران می گوید «شما نباید گول گروهها را بخورید و اعتصاب کنید و …. .» کارگران در جواب میگویند «اگر شما و رژیم تان طرفدار کارگر و مستضعفان هستید چرا از وزارت کار و بخشداری و فرمانداری گرفته تا جهاد و سپاه و آخوند و ….. . همگی برای حمایت از منافع کارفرما و اربابان سرمایه دار بسیج شده و سنگ آنها را به سینه می زنید؟ این برخورد شما با کارگران چه فرقی با برخورد رژیم شاه دارد؟»
آخوند اعزامی پس از شکست ماموریت ضد کارگری خود زبون و ناتوان برگشت و کارگران همچنان به اعتصاب خود ادامه دادند.
سرانجام روز ۵ / ۴ / ۶۰ بخشدار مزدور بوئین زهرا به همراه ژ – ۳ بدستان پاسدار سرمایه به منطقه کوره پزخانه ها آمده و اعلام میکند «هرکس سرکار نرود او را به رگبار خواهیم بست» یکی از کارگران میگوید «امروز جمعه است و اصلا هر نوع کاری تعطیل است» پاسداران به این کارگر مبارز حمله ور شده و او را با مشت و لگد بشدت زخمی میکنند.
دیگر پاسداران هم با زدن گلنگدن تفنگها خود از به کمک آمدن دیگر کارگران جلوگیری کرده و با زور سرنیزه آنان را به سوی میدانهای کارشان متفرق کردند.»
اعتصاب کارگران کوره پزخانه «چال» به خوبی نشان میدهد که بدون تشکل واقعی کارگران و در پراکندگی نمیتوان مبارزه را به پیروزی رسانید، نیروی ۶۰۰۰ نفری فوق که متحدانه به اعتصاب پرداختند، در صورت تشكل می توانست به استقامت خود ادامه داده، کارفرما و پاسداران حامیش را در جهت تحقق خواستهای بر حق خویش به عقب نشینی وا دارند.