” شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت ” روز چهارم اردیبهشت طی اطلاعیه ای خبر داد که با اعتصاب سراسریشان در روز پنجم اردیبهشت به پیشواز اول مه میروند. در اطلاعیه آمده است که کارگران در پالایشگاه اصفهان، فازهای گازی عسلویه و پتروشیمی بوشهر با دست کشیدن از کار به پیشواز اعتصاب سراسری رفته اند. در اطلاعیه پس از تکرار مطالبات اقتصادی و سیاسی کارگران نفت، نظیر افزایش دستمزد و تامین ایمنی محل کار و زندگی و کوتاه کردن دست حراست در امنیتی کردن محیط کار و مبارزات از خواست های معلمان و بازنشستگان و بویژه آزاد کردن کارگران و معلمان و کلیه زندانیان سیاسی حمایت به عمل آمده است. در پایان اطلاعیه آمده است:
” با تاکید بر دو خواست اساسی خود کوتاه شدن دست پیمانکاران و لغو قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی در مراکز نفتی و برای پیگیری مطالباتمان همراه با معلمان عزیز به استقبال روز جهانی کارگر میرویم. اول ماه مه روز همه ما کارگران و همه مردم درد کشیده از بردگی و استثمار است. همه با هم این روز را گرامی بداریم.”
“شورای سازماندهی” در پنجم اردیبهشت اعلام نمود که فراخوان جواب گرفته است و اعتصاب در چند بخش کلیدی شرکت نفت آغاز شده است. “شورای سازماندهی” یاداوری کرده است که حدود یکصدهزار نفر از کارگران پروژه‌ای نفت تابستان گذشته دست به اعتصابی ۳ ماهه زدند و نتایج آن اعتصاب در بخش‌هایی رضایت‌بخش بود. اکنون فعالین کارگری نفتگران و توده دهها هزار نفری کارگران مصمم هستند مطالبات تمام کارگران نفت در تمام بخش ها را به پیمانکاران تحمیل کرده و از این طریق آنها را ضعیف نموده و سر انجام شرایط انحلال شرکتهای پیمانکاری را فراهم آورند.
در شرایطی که رژیم مشغول سات و سودای سازشکارانه با امپریالیسم آمریکاست و تلاش میکند که اجازه تولید و صادرات نفت را بگیرد، اعتصابِ مجددِ کارگران پیمانی نفت و پتروشیمی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. قبل از هر چیز این کارگران اعلام کرده اند که حقوقها باید متناسب با نرخ واقعی هزینه های زندگی و افزایش هر روزه آن افزایش یابد و مزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۶ میلیون تومان باشد. آنها در همانحال افزایش دستمزد را شایسته تمام نیروی کار در ایران دانسته و همین میتوانند مدل الهام بخشی برای تمام زنان و مردان کارگری باشند که توسط صاحبان سرمایه و حاکمیت اسلامی به زیر خط فقر رانده شده و میروند تا با فقر مطلق روبرو گردند. اعتصابگران مصمم هستند بخشی از حقوق خود را از گلوی، فرماندهان فاسد سپاهی، آخوندهای دانه درشت و تروریست های اسلامی در منطقه جلوگیری بیرون بکشند.
خواست ازادی زندانیان سیاسی، که توسط کارگران اعتصابی مطرح شده، پایه های بقای حکومت اسلامی و مستبد سرمایه را نشانه رفته است. مطرح کردن همین خواست سراسری و مهم دلسوزی و همدردی موجود در جامعه به نفع آنان را تقویت خواهد کرد. تلاش در جهت تضعیف نیروهای حراست، که با جمعیتی 40 هزار نفری منافذ حیاتی کارگران و کارکنان در شرکت نفت را بسته اند، نیز زمینه را برای جلب پشتیبانی کارگران ارکان ثالث، رسمی و کارکنان قسمت های مختلف شرکت نفت هموار میکند.
مطالبه کلیدی و مهم دیگری که نفتگران مبارز چندین سال است که مطرح کرده و در اعتصاب سال گذشته و امسال به آن برجستگی بخشیده اند، مسئله برچیدن شرکت های پیمانکاری است. بیشتر صاحبان این شرکت ها از عوامل سرکوب پیشین رژیم بوده و با غارت دسترنج کارگران و پایمال کردن حقوق سیاسی آنان ثروت های نجومی اندوخته اند. اینان آن بخش از سرمایه داران نوخاسته ایران هستند که از دل سرکوب و حقه بازی رژیمی سربرآورده و از پایه های فعال اجتماعی آنند. مبارزه پیگیرانه کارگران پیمانی علیه اینان در کلیدی ترین صنعت ایران از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. تحمیل مطالبات کارگران بهاین انگلها زمینه را برای انحلالشان را فراهم میکند. در چنان صورتی میلیون ها زن و مرد کارگر ایرانی، که در دستان اینان اسیرند، تشویق خواهند گردید به مبارزه متحدانه و سازمانیافته علیه کل طبقه سرمایه دار ایران بپردازند.
مطالبه مهم دیگر کارگران خواست ملغی کردن قوانین مناطق آزاد اقتصادی است. بورژوازی و حاکمیت اسلامی آن قوانین را برای هر چه بی حقوق تر کردن کارگران و ارزان تر کردن نیروی کار آنان طراحی کرده اند. کارگران پیمانی نفت خود بخشی از یک میلیون کارگری هستند که در این مناطق اسیرند. تلاش در جهت سازمان دادن این کارگران و الغای قوانین برده وار مناطق آزاد جنبش کارگری ایران را به شدت تقویت خواهد کرد.
“شورای سازماندهی” در پایان بیانیه مورد اشاره نوشت که در کنار مطالبات کارگری و انسانی در جغرافیای ایران و شرکت نفت تقویت همبستگی با کارگران سایر کشورها را در دستور خواهند گذاشت. این شورا از طریق بیانیه خود از تمام کارگران دعوت به عمل آورده تا مطالبات مذکور را در مراسمهای مستقل یادآوری کرده و آنها را در بیانیه ها و قطعنامه های اول ماه مه، روز جهانی کارگر، بگنجانند.