خیزش انقلابی آبان ماه ۱۳۹۸ و سرعت خیره کننده سراسری شدن آن لرزه مرگ بر اندام جمهوری اسلامی انداخت و بار دیگر نشان داد که چه تحول تاریخی شگرفی در حال به وجود آمدن است. گسترش صاعقه آسای موج خروشان خیزش آبان، به بیش از صد و پنجاه شهر ایران پیامد فلاکت اقتصادی و محرومیت های سیاسی و اجتماعی بود که روند رو به گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگران، مبارزات سراسری معلمان و بازنشستگان، عروج دوباره جنبش دانشجویی و حضور پرشور زنان در این مبارزات، امکان بروز آن را قطعیت بخشید.
زمانی که جرقه اعتراضات زده شد، سران رژیم اسلامی مطابق نقشه ای از قبل آماده شده از هیچ جنایتی جهت سرکوب و به خون کشیدن آن فروگذار نکردند. دژخیمان جمهوری اسلامی جوی خون به راه انداختند. جنایات جمهوری اسلامی چنان هولناک بوده است که سران آن هنوز جرات نکرده اند تعداد و اسامی جانباختگان را به مردم اعلام کنند. این جانیان حتی به کودکان زیر ۱۸ سال هم رحم نکردند. تاکنون سازمان عفو بین‌الملل، شمار جانباختگان خیزش آبان را دست کم ۳۰۴ نفر اعلام کرده، اما منابع آگاه شمار جانباختگان را صدها نفر بیش از این رقم تخمین زده اند. این در حالی است که هر روز پیکر بی جان تعدادی دیگر از دستگیر شدگان که زیر شکنجه دژخیمان جان خود را از دست داده اند پیدا می شوند. در جریان اعتراضات این چند روزه بیش از هزار نفر نیز در اثر شلیک مستقیم نیروهای انتظامی و گارد ویژه زخمی شده و بیش از هفت هزار نفر نیز دستگیر شده‌اند. بی جهت نبود که علی خامنه‌ای جلاد، شامگاه سه شنبه ۲۸ آبان در پنجمین روز خیزش سراسری اعلام کرد: “دوستان و هم دشمنان بدانند ما در عرصه جنگ نظامی و سیاسی و امنیتی دشمن را عقب زدیم؛ همین کارهای این چند روز کارهای امنیتی بود، مردمی که نبود. در عرصه‌های مختلف دشمن را عقب زدیم”.
آری حاکمان جمهوری اسلامی، واقعا هم جوی خون جاری کردند و “دشمن را عقب زدند”، این “اعلام پیروزی” جمهوری اسلامی در جنگی بود که در آن سوی جبهه نبرد خیل تهیدستان شهری، جوانان بیکار این شهروندان به حاشیه رانده شده قرار داشتند.آنها نه سنگری داشتند و نه سلاحی در دست. “دشمنی که به عقب رانده شد”، انسانهای زحمتکش و آزاده و پرشوری بودند که علیه فقر و بیکاری و فساد حکومتی شورش کردند و با دستان خالی و قلبی سر شار از شجاعت در برابر قهر عریان حکومت دین و سرمایه ایستادگی کردند و قهرمانانه به خاک افتادند.
اما این جنگ به پایان نرسیده است. جمهوری اسلامی رفتنی است. خیزش های نیرومند تری در راه هستند.در حالی که اعتراضات و اعتصابات کارگری ادامه دارد، جنبش دانشجوییدر روز ۱۶ آذر با بانگی رسا این جنایات را محکوم کرد و اعلام کرد که جنبش آزادیخواهی در ایران مرعوب این کشتار هولناک نشده است.دانشجویان با عزمی راسخ اعلام کردند از خون جانباختگان خیزش آبان نمی گذرند و راهشان را ادامه خواهند داد. طبقه کارگر و جنبش آزادیخواهی نام جان باختگان خیزش آبان ماه را نیز در لیست جانباختگان انقلاب ثبت کرده است. در همین حال مادران آن جوانانی که خونشان بر کف خیابان ریخت، بازو در بازوی مادران خاوران، بازو در بازوی همه مادرانی که خون فرزاندانشان طی چهل سال گذشته به دست دژخیمان جمهوری اسلامی ریخته شده است با گردنی افراشته و اراده ای محکم پرچم مبارزه و دادخواهی علیه سران جمهوری اسلامی را بر افراشته اند. خانواده این جانباختگان قدم جلو گذاشته و طی فراخوانی ضمن محکوم کردن این جنایات از مردم ایران خواسته اند که روز پنج شنبه پنجم دی ماه از طریق برگزاری مراسم های گوناگون یاد جانباختگان را گرامی بدارند.
حزب کمونیست ایران از این فراخوان قاطعانه حمایت می کند و از همه انسانهای آزاده و مبارز در همه شهرهای ایران می خواهد که به استقبال فراخوان خانواده های این جانباختگان بشتابند و به هر طریقی که می توانند مراسم گرامیداشت عزیزان جانباخته را برگزار کنند. این روز را به روز اتحاد و همبستگی علیه جنایات رژیم تبدیل کنیم. در این مراسم ها خواهان معرفی آمران و مجریان این جنایات و مجازات آنان و آزادی بدون قید و شرط همه دستگیرشدگان خیزش آبان ماه شویم. باید هزینه سیاسی این جنایات را برای رژیم سنگین و سنگین تر کرد.در خارج از کشور نیز روز ۵ دی ماه برابر با ۲۶ دسامبر را به روز همبستگی با خانواده جانباختگان و به روز اعتراض علیه جنایات رژیم جمهوری اسلامی علیه بشریت تبدیل کنیم.
گرامی با یاد جانباختگان خیزش آبان
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۲۷ آذر۱۳۹۸
۱۸ دسامبر۲۰۱۹