روز سه شنبه پنجم شهریور رجب طیب اردوغان طی سفری بدون برنامه‌ریزی قبلی با عجله وارد مسکو شد و با پوتین به گفتگو پرداخت. این سفر در حالی انجام گرفت که اخیرأ دولت سوریه با همکاری روسیه برای بازپس گیری اِدلب و شهرها و روستاهای اطراف آن، به این منطقه حمله ور شده و مناطقی را از جمله شهر استراتژیک “خان شیخون” در مسیر بزرگ راه حلب به دمشق، و روستاهای اطراف را از گروههای اسلامی تحت حمایت ترکیه پس گرفت و شهر اِدلب با دو میلیون جمعیت را نیز زیر بمباران و توپبارانهای وحشیانه قرار داده است. نبردهای سنگین میان نیروهای رژیم اسد و گروههای اسلامی مسلح همچنان ادامه دارد. و تعداد زیادی از مردم بی‌دفاع نیز کشته و زخمی و ئاواره شده اند. خبرگزاری فرانسه هفته گذشته گزارش داد که روز جمعه ۲۳ اوت نیروهای رژیم اسد قرارگاه به اصطلاح نظارتی ترکیه در شهر مورک را محاصره کرده اند.
نشریه “اوراسیا دیلی” در مسکودر مقاله‌ای بر اصرار دمشق بر آزادی کامل اِدلب تأکید نمود و نوشت که: “سوریه به جنگ جویان اسلامی و خانواده‌هایشان اجازه خواهد داد که به ترکیه بروند”. این مقاله به گفتگوی اول شهریور اردوغان با پوتین اشاره نموده که در آن او حملات سوریه با همکاری روسیه به اِدلب را “بحران زا و تهدیدی برای امنیت ملی ترکیه” دانسته بود. حمله به این منطقه برای اردوغان آنچنان نگران کننده بود که او حتی منتظر نشست سه جانبه “روسیه، ترکیه، جمهوری اسلامی” هم نشد که قرار است به زودی برگزار شود و بلافاصله راهی مسکو گردید.
منطقه اِدلب و بخشهایی از حما آخرین مناطقی است که هنوز تحت کنترل گروههای اسلامی مورد حمایت ترکیه قرار دارد و جزو مناطق به اصطلاح “امن و دور از تنش” بود که دو سال قبل در توافق روسیه با جریانات اسلامی درگیر جنگ جنایتکارانه سوریه ایجاد گردیدند. ایجاد این مناطق به ویژه در شمال سوریه برای ترکیه فرصتی ایجاد کرد تا زیر لوای حفظ و نظارت بر اجرای توافق، به آنجا لشکر کشی و نفود نماید. با این هدف که جریانات تروریست اسلامی شکست خورده تحت حمایتش را باز سازی و در معاملات و معادلات منطقه و مانور دادن میان آمریکا و روسیه مورد استفاده قرار دهد و باج خواهی نماید. اما تا کنون در این مانورها موفقیتی به دست نیاورده و باشکست مواجه شده است.
حملات اخیر سوریه با همکاری روسیه به اِدلب و مناطق دور و بر در شرایطی انجام گرفته که ترکیه در همکاری با آمریکا به توافقی دست یافته و در صدد ایجاد یک نوار حائل به عمق پنج تا ۱۴ کیلومتر در داخل کردستان سوریه است. اردوغان پس از مدتها تهدید به حمله و آژیتاسیون در ضدیت با هر نوع حق حاکمیت مردم کردستان و برهم زدن اداره خود مدیریتی موجود کردستان سوریه، به ایجاد نوار حائل دست یافته بود و هزینه آن را نیز به آمریکا پرداخته بود. اما این بار اردوغان در سفر روز سه شنبه خود به مسکو باید هزینه بیشتری بپردازد. زیرا بازپس گیری اِدلب در جنگ توسط سوریه، به معنای جمع آوری و تخلیه همه دوازده مرکز نظامی است که ترکیه در این منطقه وسیع گسترده است. از این نظر اردوغان با دست پر و پیشنهادهای اقتصادی پر سودی به مسکو رفت تا بلکه بتواند این بار هم توافق پوتین را برا پیشبرد پروژه اش جلب نماید. او در سخنانش آمادگی خود را برای افزایش معاملات تجاری با روسیه از ۲۵ میلیارد دلار به صد میلیارد دلار در سال اعلام نمود. علاوه بر آن در این سفر کوتاه اردوغان در مراسم افتتاح نمایشگاه هوا فضای “ماکس ۲۰۱۹” در شهر “جوکوفسکی” نیز شرکت کرد که در آن جنگنده های نوع جدید ” سوخو-۵۷” به معرض نمایش گذاشته شده بود. او تمایل خود برای خرید آن را نیز هم به عنوان رشوه به روسیه نشان داد تا بلکه در قضیه اِدلب راه حلی برایش پیدا کند و هم به عنوان مانوری در تلافی لغو فروش جنگنده های “اف- ۳۵” به آمریکا نشان دهد.
اما پوتین در پاسخ به ابراز نا رضایتی اردوغان در رابطه با توپ باران و بمباران مناطقی که نیروهای ترکیه در آن مستقر هستند، بر استقلال و حق حاکمیت سوریه و حفظ تمامیت ارضی و تشکیل کمیته باز نویسی قانون اساسی سوریه تأکید کرد. پوتین همچنین افزایش اقداماتی در جهت مقابله با تروریزم و کاهش تنش و تلاش برای ثبات سوریه و ادامه جنگ سوریه علیه جریانات اسلامی در منطقه تا شکست کامل آنان را ضروری دانست. او نگرانی اردوغان و یافتن راه حل برای مشکل حضور ترکیه در سوریه را به نشست “آستانه” که قرار است در اواسط ماه سپتامبر برگزار گردد، حواله داد. سخنگوی کاخ کرملین نیز به خبر نگاران گفت که: “نگرانی اردوغان همان قدر مهم است که او هم باید متوجه نگرانی ناشی از اقدامات تروریستها در اِدلب و لزوم نابودی آنها باشد. به این ترتیب اردوغان گرچه با دست پر برای معامله با روسیه در رابطه با اِدلب به روسیه سفر کرده بود، با دست خالی به ترکیه بازگشت.
رژیم فاشیت ترکیه به عنوان یک دولت اشغالگر در منطقه با مشکلات سیاسی و اقتصادی بسیاری در داخل روبرو است. ارزش لیر ترکیه در مقایسه با دیگر ارزها به شدت پایین آمده است. این رژیم نیز به سان جمهوری اسلامی تداوم حاکمیت خود را در گسترش اهداف توسعه طلبانه و سهم خواهی و زیاده خواهی در معامله با قدرتهای امپریالیست و در رقابت با دولتهای منطقه می‌بیند و این سیاست را به قیمت تحمیل هزینه‌های کلانی به سفره کارگران و مردم ستمدیده ترکیه پیش می‌برد و آنرا ادامه می دهد. بر اثر اجرای این سیاست ضد انسانی علاوه بر اینکه تا کنون دهها هزار نفر از مردم ترکیه، سوریه و عراق را قربانی و آواره نموده است، بحران اقتصادی مملکت را نیز تشدید کرده است. اما نه تنها موفقیتی به دست نیاورده بلکه روز به روز موقعیت خود و حزبش در داخل و در منطقه را تضعیف می نماید.