به هر گوشه ی کشور که نگاه بیاندازیم مبارزه برای تحقق حقوق، دادخواهی و اعتراضی به ستم، استثمار و نا بسامانی مشاهده می شود. حجاب اجباری دور انداخته شده. مبارزه برای افزایش دستمزد و شرایط کار در عرصه های گوناگون کارگری (شامل بازنشستگان) جریان دارد. صف دادخواهان سازمانیافته تر شده است. اعتراض به بی مسکنی، بی آبی، فساد و مالباختگی گسترده تر گردیده است. دست اندرکاران رژیم مستاصل که جز دستگیری، زندان، تیراندازی، کشتار، جریمه و افزایش اعدام ها راه حل دیگری سراغ ندارند قادر نبوده و نیستند جلوی تحکیم اراده حق خواهی را بگیرند و در مقابل در صفوف خود دچار تفرقه بیشتر شده است.
شنبه 20 خرداد تعداد زیادی از شهروندان ایرانی در داخل و خارج به اشکال گوناگون تولد کیان پیرفلک، کودگ 9 ساله ای که در 25 آبان 1401 توسط آتش مستقیم نیروهای رژیم جانباخت، را گرامی داشته و رژیم را مورد نفرین قرار دادند.
در این روز پس لرزه های شکست حاکمیت در تحمیل حجاب اجباری به صورت نبرد رسانه ای بین خاتمی و تعدادی از اطلاح طلبان به عنوان مخالف حجاب اجباری و دست اندرکراران کیهان خامنه ای، به مثابه حامیان حجاب ظاهر شد. شکست سنگین در برابر نافرمانی میلیون ها زن مبارز شکاف در میان جناح های رزیم را تشدید کرده است.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران نفت در روز بیستم خرداد گزارشی منتشر کرد و نوشت که اعتصابات هزاران نفره نفتگران از اردیبهشت تا کنون دستاوردهای خوبی داشته است. در گزارش آمده که هم پیمانکاران و کارفرماها به قدرت کارگران آگاهی پیدا کرده و هم کارگران به دعواهای بین دو باند مافیایی قرارگاه خاتم و پیمانکاران مفتخور و نیز نیروهای نفوذی آنها در صفوف خود وقوف بیشتری پیدا کرده اند. در این مدت بخشی از اعتصابیون با گرفتن افزایش های معین دستمزد و قول کاهش ساعات کار به سرکار برگشتند. بخشی از کارگرانی بازگشته متوجه خلف وعده کارفرماها شده و دوباره اعتصاب کرده اند. گزارش می افزاید که هر دستاوردی باید متحدا در جهت رسیدن به تمام مطالبات که 79 در صد افزایش دستمزد و 20 روز کار و ده روز استراخت در صدر آنهاست، به کار گرفته شود.
در روز 19 خرداد جامعه شاهد تداوم جمعه های خشم و اعتراض در زاهدان بود. در این روز سرکوبگران با دستگیری، راه بندان و حمله به معترضان تلاش کردند مانع تجمع آنها شوند که تیرشان به سنگ خورد. مبارزین در تظاهرات های خود شعار دادند:
“جمهوری اعدام نمی خواهند”، “کرد، بلوچ، آذری + آزادی، برابری”، “اتحاد، انقلاب، آزادی”، “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، “نه به اعدام”، “قسم به خون یاران + ایستاده ایم تا پایان”.
در همین روز جمعه دهها نفر از خانواده های جانباختگان انقلاب “زن، زندگی، آزادی” از سنندج، دیواندره و دهگلان به خانواده های جانباختگان در بوکان و سقز سرزده و سپس با هم بر سرمزار ژینا امینی حاضر شدند. حاضرین در حالیکه تصاویر عزیزان جانباخته خود را بدست داشتند در محاصره سرکوبگران به خواندن بیانیه ای از جانب مادر زنده یاد هومن عبدالهی گوش دادند. آنها ضمن اعتراض به خراب کردن مزار ژینا و تلاش برای محو آن با آرمان های عزیزان خود پیمان تازه نموده و قسم یاد کردند که ایستاده اند تا پایان. دایه شریفه مادر شجاعِ جاوید نام رامین حسین پناهی در پایان مراسم به سایر مادران گل داد. دو مینی بوس حامل مادران و اعضای خانواده ها ضمن بازگشت مورد حمله سرکوبگران قرار گرفتند و 40 نفر آنها دستگیر شدند. طبق خبرهای پراکنده سران نیروهای سرکوبگر تا کنون تمام مادران و کودکان را ازاد کرده و گدران جانباختگان را نگه داشته اند.
به غیر از گزارشات مذکور خبر ها صرفا در سه روز پنجشنبه، جمعه و شنبه 18، 19 و 20 خرداد بازهم نشان از جامعه ای حق طلب، زنده و آماده برای ادامه مبارزه دارند. در روز جمعه جمعی از ازادیجواهان شهر تبریز علیه ورود رئیسی، جلاد 67، به شهرشان تظاهرات کردند. در همین روز مردم آبدانان در چندین محله نسبت به مرگ بامشاد سلیمان‌خانی، دانشجوی مسموم شده توسط ماموران، تظاهرات کردند. روز پنج شنبه ۱۸ خرداد، جمعی از کارگران شرکت بناگستر کرانه برای چندمین بار در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان، دست به اعتصاب زده و در محل کار خود تجمع اعتراضی برگزار کردند. این کارگران معترض خواستار افزایش حقوق و بهبود وضعیت شغلی خود می باشند.
نگاهی به مهمترین خبرهای فقط در آن سه روز نمایان میسازند که انقلاب “زن، زندکی، آزادی” در جهت رسیدن به یکی از هدف های اصلی خود یعنی سرنگونی جمهوری اسلامی روز به روز بیش از گذشته در عمق جامعه ریشه های محکم تری دوانده است.