در نشست روز چهارشنبه ۲۳ آذر شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد قطعنامه اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن به رای گذاشته شد. اکثریت شرکت کنندگان به اخراج رای دادند. به این ترتیب رژیم زن ستیز اسلامی از این کمیسیون بیرون انداخته شد. چند دولت اپورتونیست نظیر ونزوئلا، روسیه و سوریه، که رژیم طی سال ها از نفت و پول مردم به آنها رشوه های کلان داده بود، علیه قطعنامه رای دادند. هشت دولتی که با قطعنامه مخالفت کردند، همه آنها در زمینه نقض حقوق بشر و فساد اداری در صدر جدول جهانی هستند.
اهمیت سیاسی و سمبولیک این اخراجِ خفت بار برای زنان و مردان مبارز و معترض ایران یک پیروزی و در واقع دستآورد و انعکاس اعتصابات و اعتراضات مردم ایران و بویژه زنان است. این اخراج برای حکومت اسلامی نیز ضربه سنگین سیاسی – اخلاقی است که به جهانیان نشان داد سیستم آپارتاید جنسیتی اسلامی جایی در جهان معاصر و مدرن ندارد .
اخراج حکومت اسلامی از کمیسیون پر اهمیت مقام زن نشان داد که سازمان ملل، این نهاد جهانی، خود چگونه با حقوق بشر و خواست اکثریت مردم کشورهای عضو در تناقض است. وگرنه چگونه ممکن است کشورهایی چون جمهوری اسلامی در کمیسیون های زنان، حقوق بشر، حقوق دموکراتیک و آزادیها حق عضویت داشته باشند. جمهوری اسلامی نه امروز بلکه ۴۳ سال است که کشور ایران را در جلو چشمان سازمان ملل به زندانی بزرگ برای زنان تبدیل کرده است. برای دیر زمانی جنایات و نقض آزادی و حقوق اولیه مردم ایران به دلیل منافع اقتصادی دولتها نادیده گرفته می شد. امروز اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن سازمان ملل نشان دادکه خیزش انقلابی مردم می تواند این ملاحظات سوداگرانه را در هم بشکند. اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون حقوق بشر گام اول در بیرون انداختن نظام ارتجاعی، ضد زن، کودک کش، از همه سازمانها و نهادهای بین المللی است. حکومتی که سرکوب در داخل و تروریسم در خارج سیاست اصلی آن است باید هم چون آفریقای جنوبیِ سابق در دوران آپارتاید با بایکوت و تحریم گسترده روبرو گردد .
خواست مردم معترض و ستمدیده ایران بستن تمامی سفارت ها و کنسولگری های جمهوری اسلامی در خارج کشور است. سفارت هایی که مراکز جاسوسی و سازماندهی باندهای مافیایی برای ترور مخالفین حکومت اسلامی در خارج کشور هستند.
جمهوری اسلامی در آستانه رای گیری، اَبزار های زنگ زده اش را برای جلوگیری از تصویب قطعنامه به کار انداخت. در واقع کاربدستان چاره و امکانی نداشتند جز اینکه به چند ریسمان پاره بیاویزند. وزارتخانه علوم کابینه رئیسی جلاد از چند استاد خواستند با فرستادن ایمیل، به کشورها در مورد اخراج رژیم به آنها هشدار بدهند. اما کاری از دست اینگونه استادان که در میان دانشجویان خودهم نه تنها بی نفوذ که منفورند، برنیامد.
دستاوردهایی که در ۹۰روز مبارزات فداکارانه در انقلاب آزادیخواهانه و برابری طلبانه مردم بدست آمده سبب پیروزی موافقان اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن گردید. در این رابطه نقشِ به میدان آمدن میلیون ها ایرانیِ پناهنده و مهاجر در کشورهای اروپایی، آمریکایی، استرالیا و نیز پیشروان آن کشور ها برای دفاع از انقلاب ایران را نباید نادیده گرفت. این جمعیت میلیونی، که اکثر قریب به اتفاقشان در تولید کالا و خدمات نقش دارند، می توانند با آراءشان در سرنوشت بعضی از سیاستمداران تاثیرگزار باشند. واقعیت این است که انقلاب پر قدرت و شکوهمند «زن، زندگی ، آزادی» پیروزهای بسیاری را در عمر کوتاهِ سه ماه خود بدست آورده است. از درهم شکستن گشت بدنام ارشاد تا فراهم کردن زمینه برای اخراج حکومت اسلامی از کنوانسیون مقام زن سازمان ملل و بسیاری دستآوردهای سیاسی و اجتماعی دیگر.
اتحاد، ادامه کاری و شرکت هرچه گسترده تر میلیونها نفر از مردم ناراضی می تواند زمینه ساز اخراج حکومت اسلامی از سازمان ملل و دیگر نهادهای جهانی باشد. این پیروزیهای شکوهمند زمان سرنگونی حکومت اسلامی را نزدیکتر خواهند ساخت.
. .
.