گرمای تابستان در راه است و خطر آتش سوزی هر ساله جنگلهای زاگرس را تهدید می کند.اگرچه جمهوری اسلامی در طول ۴۵ سال گذشته بیشترین ضربه را به محیط زیست ایران زده است، اما در کردستان در عین حال آگاهانه،بدلایل سیاسی و امنیتی به تخریب محیط زیست این منطقه مشغول است. برای نمونه غالب آتش سوزیها ناشی از حضور نیروهای سپاه و ارتش در مناطق مرزی و تیراندازیهای نامسئولانه آنها است. روند تخریب محیط زیست در نتیجه سیاستهای ضد مردمی جمهوری اسلامی تنها مختص جنگلهای غرب ایران نیست. در سراسر ایران سالانه ۱۲۵ هزار هکتار از جنگلها نابود می‌شوند. پیش‌بینی شده است که اگر اوضاع بر همین منوال پیش برود، ایران تا ۵۰ سال آینده جنگلی نخواهد داشت.اما این روند در کردستان با سرعت بیشتری در جریان است.
این رژیم از بدو روی کارآمدن، آگاهانه و بابرنامه در صدد تخریب محیط زیست کردستان بوده است. آتش زدن آتش زدن جنگلها به بهانه تامین امنیت برای نیروهای سرکوبگر، سد سازی کارشناسی نشده، ساختمان سازی، با انگیزه سود جویانه و یا نظامی، دفع غیربهداشتی پس مانده های شهری،مینگذاری در مناطق مرزی، توپ و خمپاره باران کوهستانها و مراتع، غارت منابع طبیعی، استخراج بی رویه معادن، خشکاندن تدریجی دریاچه های اورمیه و زریبار، خشکاندن تالابها، منتقل کردن زباله های سمی در حومه شهرها و حتی آلوده کردن رودخانه ها، کشیدن جاده های نظامی به بالای کوهها و تپه ها، تنها چند نمونه از تلاش‌های بدون وقفه حکومت اسلامی در ضربه زدن و به نابودی کشاندن محیط زیست کردستان بوده است .
بر طبق ارزیابی فعالان حفظ محیط زیست طی ده سال گذشته حدود ۴ میلیون هکتار از مجموع حدود ده میلیون هکتار جنگلهای زاگرس در نتیجه آتش سوزیها و عوامل دیگر از بین رفته اند.
عدم سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال در کردستان عملاً به تهدیدمحیط زیست منجر شده و حتی در مواردی علاوه بر قطع درختان، به تشویق افراد در کردستان به شکار و فروش سنجاب، روباه، گرگ، خرس، کبک و دیگر پرندگان و جانوران شده است .
آب که حیاتی ترین مایحتاج انسان و هر موجود زنده دیگری است، با سیاستهای اشغالگرانه رژیم در کردستان با بحران جدی روبرو شده و اینک کمبود آب در یکی از پر آب ترین مناطق ایران و خاورمیانه به امری عادی و روزمره تبدیل شده است.
عدم وجود تکنولوژی مناسب برای بازیافت زباله ها، تصفیه کامل فاضلابها، منجر به آلودگی بیشتر خاک و آب می شود و خطرات زیادی برای انسان‌ها و همه جانداران موجود دیگر در کردستان به وجود می آورد.
علاوه بر تلاش سیستماتیک رژیم برای نابودی محیط زیست کردستان و آلوده کردن خاک، هوا و آب، رژیم با فعالین محیط زیست بعنوان یک دشمن و خطر برخورد کرده و با دستگیری، شکنجه، زندانی و حتی کشتن آنها جنبش دفاع از محیط زیست کردستان را با مشکلات و خطرات بیشتری روبرو کرده است.
نابودی این طبیعت زیبا و این مامن صدها نوع از جانوران کمیاب، در مقابل چشمان دستگاههای عریض و طویل نظامی و اداری رژیم صورت می گیرد، بدون آنکه اقدام موثری برای متوقف کردن آن انجام دهند. این تنها مردم محل بوده اند که با دستان خالی و با به خطر انداختن جان خود، هر اندازه از جنگلها را که می توانستند از چنگ شعله هایآتش رها کرده اند.
با درک چنین فاجعەای کە محیط زیست را بە نابودی می کشاند، فعالان مدنی در کردستان بە منظور دفاع از محیط زیست در مقابل این تخریبگری دست بکار شدەاند. این فعالان تلاش کردەاند کە توجە همگانی را بە این امر مهم جلب کردە و به سهم خود در بالابردن سطح فرهنگ پیشرو در این زمینه نقش ایفا کنند. شکلگیری دهها نهاد و تشکل دفاع از محیط زیست، مخالفت با شکار و دفاع از حقوق حیوانات، تشکیل کلاسهای آموزشی برای ضرورت دفاع از محیط زیست ،درختکاری و جلوگیری از جنگل زدایی و حتی با دست خالی با کمترین امکانات ممکن به خاموش کردن آتش جنگلها پرداختن، فعالیتی روتین و روزمره در کردستان است.
پاک کردن روستاها و محلات شهری از اشغال توسط مردم داوطلب،حرکات سمبولیک علیه سیگار کشیدن و آتش زدن سیگارها و قلیانها در میادین عمومی ،شکستن تفنگهای شکاری و قفس ها و رها کردن پرندگان در بند ، کمپین علیه شکار و خشونت ،علیه جانوران، تلاش جمعی برای خاموش ساختن آتش سوزی جنگلها و غیره به تدریج به یک فرهنگ مسلط در این جامعه تبدیل شده است.اگرچه ابعاد خطراتی که محیط زیست کردستان را تهدید می کند، بسیار فراتر از دایره فعالیت این گروهها و این سطح از اقدامات است، اما این حرکت در عین حال به رواج فرهنگ پیشرو و رفتار مسئولانه در قبال محیط زیست کمک می کند. تداوم حاکمیت جمهوری اسلامی تهدیدی جدی علیه محیط زیست و زندگی سالم برای مردم کردستان و همه مردم ایران است.
.