کومه له سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
سخن روز

افزایش دستمزد به سازمانیافتگی موثرتر و مبارزات جانانه تری نیاز دارد

کارگران

کابینه رئیسی جلاد بودجه سال ۱۴۰۳ را در جهت تضمین بقای حاکمیت اسلامی و با حمله شدیدتر در راستای کاهش سطح معیشت کارگران، بازنشستگان و کارمندان رده های پائین از طریق کاستن از دستمزد و حقوق واقعی آنها بسته است. در لایحه ارسالی بودجه ۱۴۰۳کابینه به مجلس افزایش حقوق کارمندان و کارگران دولتی ۱۸ در صد و افزایش حقوق بازنشستگان ۲۰در صد پیش بینی شده، در حالیکه نرخ تورم طبق آخرین اطلاعات اداره آمار، که بسیار غیر واقعی نیز می باشد، ۴۵ و نیم در صد اعلام گردیده است. بهانه کابینه مثل سالهای پیش این است که با بستنِ بودجه‌ی انقباضی و با تأکید بر پایین نگه داشتنِ دستمزدها می‌توان نرخ تورم را کنترل و بعد کاهش داد. این در حالی است که تقاضا، بدلیل ضعف قدرت خرید، پائین و لاجرم تولید هم به نسبت آن پائین می رود.

سال گذشته شورای عالی کار زیر فشار خود همین کابینه با اتکا به همان منطق غیر علمی، تنها ۲۷ درصد به حداقل دستمزد افزود، در حالیکه نرخ تورم اعلام شده توسط خود ارگان دولتی آمار بیش از ۴۰ در صد بود. کارشناسان نوشته اند که افزایش نرخ تورم هیچ ربطی به میزان دستمزد کارگران و حقوق بگیران ندارد و بهانه دولت در این مورد بیشتر غیر علمی، سیاسی و توجیه گرانه است. افزایش تورم نتیجه کسر بودجه کوه آسای کابینه می باشد.کابینه هر سال برای تامین بودجه نهادهای مذهبی و سرکوبگر، که مداوما رو به افزایش هستند، گذشته از چاپ پول از بانک مرکزی و مراکزی نظیر سازمان تامین اجتماعی وام میگیرد و موجبات افزایش سریع تورم را فراهم میکند. لازم به یادآوری است که کابینه موجود سال گذشته بودجه دهها نهاد زیانبار دینی و سرکوبگر جسمی و روانی را به طرز چشمگیری افزایش داد. برای مثال بودجه مؤسسه خرافه و تحریف پراکنی خمینی ۴۱۵ درصد افزایش بودجه داشت.  بودجه آمران به معروف و ناهیان از منکر، یعنی ارگان های قضائی، پلیسی، سپاهی، گشت ظاهرا منحل شده ارشاد و عمله اکره سرکوبگری نظیر آنها 125 درصد افزایش یافت. امسال که رژیم بقای خود را به تحمیل دوباره حجاب اجباری گره زده و زنان آزاده و مردان حامی آنها با شجاعت تمام و در سطحی وسیع مبارزات جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” را ادامه میدهند قابل پیش بینی است که بودجه مذکور افزایش بسیار بیشتری پیدا خواهد کرد.

فعالان و معترضین در جنبش سیاسی – صنفی کارگری (شامل بازنشستگان کارگری) با توجه به بودجه بندی رژیم ضد مردمی حکومت اسلامی اعتصابات و مبارزات جهت افزایش دستمزد را گسترده تر و سازمانیافته تر کرده اند. طبق ارزیابی بخش کارگری “رادیو زمانه” در هفته‌ی منتهی به جمعه سوم آذر ۱۴۰۲ کارگران و بازنشستگان در اعتراض به فقر معیشتی و تبعیض، بیش از ۷۰ تجمع خیابانی برپاکردند. یکی از مطالبات اصلی کارگران شاعل و بازنشسته افزایش دستمزد، حقوق و مستمری و لاجرم بهبود وضع معیشت بوده است. در راس این مبارزات باید به اعتصابات و گردهمائی های مبارزاتی نفتگران و در میان آنها به کارگران رسمی نفت اشاره کرد. به گفته نویسندگان ارزیابی نامبرده در هفته گذشته گروه‌های بیشتری از کارگران صنعت نفت به تجمع‌های اعتراضی دست زدند. کارکنان رسمی، کارگران قرارداد موقت (ارکان ثالث)، کارگران پیمانی و کارگران استخدامی پس از ۱۳۹۳ (تازه استخدامی‌ها) روزانه یا هفتگی در محل کار یا در خیابان تجمع کردند. در این هفته تجمع‌های اعتراضی نیز از سوی بازنشستگان نفت با همراهی و حمایت کارگران شاغل برگزار شد. اکنون می‌توان گفت اعتراض به تمامی لایه‌های شاغلان صنعت نفت گسترش یافته و پیوند شاغلان و بازنشستگان این صنعت در اشکال نطفه‌ای تحقق یافته است. خواست صنفی اصلی همه این اعتصابگران و معترضان افزایش حقوق و دستمزد می باشد. توده های کارگر و بویژه فعالان و آگاهان آنها میدانند که رژیم فاسد و شدیدا بحران زده اسلامی ثروت عظیم موجود در ایران ثروتمند و نیز درآمدهای حاصل از صادرات نفت و اخذ مالیات از مایحتاجروزمره مردم را بعد از چپاولهای معمول خرج نیروهای سرکوبگر معنوی و مادی در داخل و نیروهای تروریست  نیابتی در خارج میکند. در ضمن آنها مطلعند که کارفرمایان با تشدید استثمار کارگر را در فقر تباه کننده نگه میدارند. در همانحال نباید فراموش کرد که تنگدستی، در کنار دستگاههای سرکوب، یک ابزار موثر در دست رژیم برای دور نگهداشتن کارگران از مبارزات سیاسی و طبقاتی است. در چنان شرایط مبارزات و اعتراضات به فقر نسبی و مطلق رانده شدگان نیاز به سازماندهی بهتر، پرورده شدن و جلو آمدن موثر تر رهبران عملی دارد. گرچه پیشروی جنبش کارگری در این عرصه در تجمعات وسیعتر هفتگی، طرح مطالبات همسان و به خیابان آمدن همزمان بازنشستگان کارگری در دهها شهر مشهود می باشد، اما این پیشروی میتواند سرعت بیشتری بگیرد. باید موانع سر راه را بیشتر موشکافی کرد و جانانه تر از قبل برای تحقق خواست های حداکثری و حداقلی کارگران، به عنوان پیشگام رهائی از محنت سرمایه داری و رژیمهای خدمتگزار آن، نظیر جمهوری اسلامی، مبارزه کرد.