جریان حامی تحمیل حجاب اجباری بر زنان و لاجرم جامعه از ابتدای فروردینماه شروع به اقداماتی سرکوبگرانه ی بیشتری کرده است. این کهنه پرستان شکست خورده با ارسال پيامك حجاب، نصب دوربين‌هاي شناسايي و استفاده از هلي‌شات‌ها براي تصويربرداري می کوشند به نیروهای باقیمانده شان روحیه ببخشند. بعضی روزنامه ها نوشته اند که ستاد امر به معروف و نهي از منكر با برخي نمايندگان جريان اقليت مجلس، پشت صحنه ارسال اين اقدامات قرار دارند. به نظر می رسد که آنها با جبهه پایداری مرتبط هستند.
- حجاب اجباری در ایران، که از سال ۱۳۵۸ به تدریج اجرا درآمد و در سال ۱۳۶۳ به قانون تبدیل شد، به یکی از محورهای اصلی مبارزه زنان و مردان برابری طلب برای کسب آزادی، تامین دموکراسی و ایجاد سیستمی انسان محور تبدیل شده است. مبارزه علیه قانون نامبرده به نمادی از مقاومت در برابر کنترل دولت بر شهروندان زن درآمده و آزادی پوشش تنها یکی از جنبه های این رویاروئی عظیم با ارتجاع اسلامی، سرمایه و استبداد ناشی از آنست. پس از انقلاب ۱۳۵۷، حجاب به عنوان یکی از سیاستهای ایدئولوژیک نظام جمهوری اسلامی مطرح شد. در ابتدا، زنان بی حجاب از ورود به ادارات دولتی منع شدند، و در سال ۱۳۶۳ با تصویب قانون مجازات اسلامی، عدم رعایت حجاب مشمول جریمه نقدی، شلاق، و حبس شد. مقاومت در برابر آن قانون و حملات مامورین و مزدوران رنگارنگ به زنان و مردان مدافع آنها از همان روز ها ببعد با نشیب و فراز ادامه یافته است. دامنه و گستردگی مقاومت های زنان و مردان آزاده رژیم ایدئولوژیک را مستاصل کرد و سازمان دادن گشت بدنام گشت ارشاد در سال 1385 حاصل این استیصال بود. تمرکز اقدامات سرکوبگرانه کاربدستان رژیم در گشت ارشاد موجب گردید زنان مقاومت های خود را به صورت هایی مثل کم حجابی، جدل کردن با ماموران، امتناع از سوار شدن به ون ها، داد زدن و کمک خواستن در بیاورند. این کشمکش ها ادامه یافت تا ویدا موحد یک روز قبل از خیزش اعتراض کارگران و حاشیه نشینان در دیماه 96 رو سری سفید رنگی را بر سرِ چوب کرد و بر بلندی ایستاد و موجب زادن کمپین “دختران خیابان انقلاب” گردید. کمپین “چهارشنبه های سفید” ۱۳۹۸–۱۳۹۷جانشین کمپین قبلی گردید. در آن پویش زنان با پوشیدن لباس سفید و انتشار عکسهای بی حجاب خواستار لغو حجاب اجباری شدند. در ۱۳۹۶ خیزش توده ای آبان ماه با شعار “اصلاح طلب، اصولگرا + دیگه تمومه ماجرا” دوران مبارزاتی قبل از خود را به سطح تازه ای ارتقا داد. در ادامه مبارزات یاد شده ی زنان و مردان برابری طلب و دو خیزش ۹۶ و ۹۸ خیزش انقلابی “زن، زندگی، ازادی”، ا، بعد از جانباختن ژینا (مهسا) امینی بدست فرمانده و مامورین گشت ارشاد در شهریور 1401، متولد گردید. این خیزش تاریخی کلیت سیستم حکومت اسلامی سرمایه و در این میان مردسالاری نهادینه در ایدئولوژی رژیم را به چالش کشید. در همین بستر “زندگی” در شعار “زن، زندگی، آزادی”، برخورداری از رفاه همگانی در جامعه را هدف گرفته است. وقتی “زندگی” در کنار “زن” به عنوان موتور مبارزه علیه آپارتاید جنیستی و “آزادی” یعنی رهائی انسان از قید و بندهای استبدادهای رنگارنگ، قرار می گیرد، زمینه پیوند “پیکار برای آزادی” و “پیکار برای نان” فراهم می آید. خیزش انقلابی ژینا، پیکار برای آزادی و پیکار برای نان را به هم گره زده است. وقتی انقلاب کار توده هاست، پیشبردن آن نیز بر دوش اکثریت عظیم جامعه است. جامعه به طبقات مختلف تقسیم می شود و هر طبقه ای در درون این جنبش ها خواست ها و نیازهای متفاوتی مطرح کرده و میکنند. از این روست که اکنون شاهد پر شدن شکاف خواست های آزادیخواهانه و مدنی با خواست های برابری طلبانه و اجتماعی هستیم.
دستاورد تاریخساز به شکست کشاندن “قانون حجاب” در ادامه مبارزات مورد اشاره بدست آمده است. اکنون زنان به عنوان پیشآهنگان و مشعلدارانِ مبارزات برای برانداختن جمهوری اعدام، فقر و جنایت اسلامی و جایگزین کردن آن با حکومتی معطوف به زندگی کارگران و زحمتکشان خیزش انقلابی ژینا را در متن جامعه را به پیش می رانند. در برابر موج عظیم و ادامه یافته ی “زن، زندگی، آزادی” که از بطن زندگی به سوی ایجاد یک فضای انقلابی در جامعه پیش می رود پيامك حجاب، نصب دوربين‌هاي شناسايي و استفاده از هلي‌شات‌ها براي تصويربرداري از شهروندان مثل پره های کاغذ در مسیر بادی نیرومند بوده و اراده برای تداوم مبارزات مورد اشاره را محکم تر میکند.